به‌منظور ارزیابی اثر پاکلوبوترازول (5، 15و30 میلی‌گرم در لیتر) و سایکوسل(500، 1000 و2000 میلی‌گرم در لیتر) بر رشد رویشی و گل‌دهی آهار، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع گیاه، تعداد و سطح برگ، تعداد و قطر گل، تعداد و طول انشعاب، میزان نسبی کلروفیل برگ‌ها، دوره گل‌دهی، وزن تر و خشک ریشه، تعداد، قطر و طول ریشه، میزان قند ریشه و اندام هوایی بودند. بر اساس نتایج، تیمارهای 1000 و 2000 میلی‌گرم در لیتر سایکوسل باعث کاهش ارتفاع گردید. تیمار 2000 میلی‌گرم در لیتر سایکوسل بیشترین تعداد انشعاب و تعداد گل و هم‌چنین کمترین طول انشعاب را ایجاد کرد. کمترین وزن تر و وزن خشک ریشه، تعداد ریشه، طول ریشه و میزان قند اندام هوایی نیز مربوط به تیمار2000 میلی‌گرم در لیتر سایکوسل بود. تیمار 30 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول نیز بیشترین میزان کلروفیل برگ را دارا بود. بین شاهد و تیمارهای مختلف از نظر قطر گل، دوره گل‌دهی، تعداد و سطح برگ، قطر ریشه و میزان قند ریشه تفاوت معنی‌داری دیده نشد.

واژه‌های کلیدی: کند کننده رشد، آهار، دوره گل‌دهی، ارتفاع گیاه

متن کامل [PDF 206 kb]   (1740 دریافت)