به منظور ارزیابی تأثیر زمان آبیاری و محلول‌پاشی ریزمغذی‌ها بر عملکرد و ویژگی‌های کیفی دانه گیاه دارویی سیاه‌دانه، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بجنورد، به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش، دور آبیاری شامل فواصل آبیاری 7، 14 و 21 روز به عنوان عامل اصلی و محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی شامل شاهد (عدم محلول‌پاشی)، روی، بر و آهن به ترتیب با غلظت 3، 2 و 4 در هزار و مخلوط سه عنصر به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان آبیاری وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد اسانس دانه کاهش، ولی درصد اسانس دانه افزایش یافت. عملکرد دانه، وزن هزار دانه، درصد و عملکرد اسانس دانه، غلظت عناصر آهن، روی و بُر در دانه به طور معنی‌داری تحت تأثیر محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی قرار گرفتند و غلظت عناصر مزبور در دانه در مقایسه با شاهد به طور معنی‌داری افزایش نشان داد. برهمکنش دور آبیاری و محلول‌پاشی بر درصد اسانس معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه از کاربرد محلول‌پاشی مخلوط عناصر ریزمغذی و فاصله آبیاری 7 روز به‌دست آمد. بیشترین درصد اسانس دانه از تیمار فاصله آبیاری 21 روز توأم با محلول‌پاشی مخلوط عناصر ریزمغذی حاصل شد. بنابراین چنین به نظر می‌رسد که محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی همراه با دور مناسب آبیاری می‌تواند در افزایش عملکرد و ویژگی‌های کیفی دانه گیاه دارویی سیاه‌دانه مؤثر باشد.