به منظور تعیین برهمکنش بقایای نیتروژن کشت قبلی و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه و روغن کلزا، آزمایشی در دانشگاه شهرکرد در سال زراعی 88-1387 اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌ کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. بقایای هفت تیمار کودی (217، 435 و 652 کیلوگرم در هکتار کود اوره؛ 1/6، 2/12 و 3/18 تن در هکتار کود مرغی؛ و شاهد : عدم مصرف کود) در کرت‌های اصلی و سطوح مختلف نیتروژن مصرفی (صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) در کرت‌های فرعی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد دانه در خورجین و وزن هزار دانه با بقایای 2/12 تن در هکتار کود مرغی کشت قبلی به دست آمد. نیتروژن مصرفی در کشت کلزا باعث افزایش معنی‌دار تعداد دانه در خورجین و کاهش معنی‌دار درصد روغن گردید. برهمکنش معنی‌داری بین بقایای نیتروژن کشت قبلی و سطوح مختلف نیتروژن مصرفی در کلزا بر تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و عملکرد روغن مشاهده شد. بیشترین عملکرد دانه و روغن با بقایای 2/12 تن در هکتار کود مرغی و 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در کشت کلزا به دست آمد. در مجموع، به­کارگیری مقدار زیاد کود شیمیایی در کشت ذرت باعث کاهش پتانسیل عملکرد کلزا می­شو‌د، ولی کود مرغی نه تنها بقایای نیتروژن را برای کشت کلزا به همراه دارد، بلکه هزینه‌ کوددهی را نیز کاهش می‌دهد.