دوره 5، شماره 15 - ( بهار 1394 )
جلد 5 شماره 15 صفحات 198-189 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghasemi Tavallaiy M, Ramin A A, Amini F. Effects of Edible Chitosan Coating on Quality and Increasing Storage Life of Cucumber cv. . Journal of Crop Production and Processing 2015; 5 (15) :189-198
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2334-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2334-fa.html
قاسمی تولائی مهدی، رامین علی اکبر، امینی فریبا. تأثیر پوشش خوراکی کیتوزان بر کیفیت و افزایش عمر پس از برداشت خیار رقم . نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1394; 5 (15) :189-198
دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان ، aa-ramin@cc.iut.ac.ir
چکیده: (4083 مشاهده)
کیتوزان ماده غیر سمی، زیست تجزیه‌پذیر و زیست سازگار است که می‌توان از آن به‌عنوان پوشش خوراکی در حفظ کیفیت و افزایش عمر پس از برداشت میوه‌ها و سبزیجات استفاده نمود. در این تحقیق تأثیر کیتوزان با غلظت‌های 0، 5/0، 1 و 2 درصد بر افزایش عمر انباری خیار رقم زمرد مورد بررسی قرار گرفت. میوه‌ها پس از تیمار با کیتوزان و نگهداری در انکوباتور با دمای °C12 و رطوبت نسبی 90%، درفواصل زمانی 5 روز یک‌بار از انکوباتور خارج و از نظر شاخص‌هایی نظیر سفتی بافت، درصد کاهش وزن، ویتامین ث، اسیدیته قابل‌تیتراسیون، مواد جامد محلول و محتوی کلروفیل مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمایش به‌صورت طرح پایه کاملاً تصادفی در قالب طرح کرت‌های خرد شده در زمان در 3 تکرار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پوشش کیتوزان، جز در مورد اسیدیته قابل تیتراسیون، اثر معنی‌داری روی سایر شاخص‌های اندازه‌گیری شده داشت. کمترین کاهش وزن و بیشترین سفتی در تیمار 1% کیتوزان به‌دست آمد که با سایر تیمارها تفاوت معنی‌داری داشت. بیشترین میزان کلروفیل ( mg/g88/0 وزن تر) و ویتامین ث (mg/100ml 89/8) و کمترین میزان مواد جامد محلول (91/3 %) نیز در تیمار 1% کیتوزان به‌دست آمد که با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری نشان داد. به‌نظر می‌رسد که پوشش کیتوزان می‌تواند ضمن افزایش عمر انبارمانی خیار، کیفیت میوه‌ها را به‌مدت طولانی‌تری حفظ کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
