خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده‌ی رشد و تولید گیاهان زراعی است و استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد به‌عنوان یک روش برای مقابله با خشکی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران می‌باشد. به‌منظور مطالعه‌ی تأثیر دو تنظیم‌کننده‌ی رشد براسینواستروئید و سالیسیلیک‌اسید بر جوانه‌زنی و رشد دو رقم گندم در شرایط تنش کم‌آبی آزمایشی در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1393 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل دو رقم گندم (شیراز و سیروان)، آبیاری ( 100% و 50% ظرفیت مزرعه) و تنظیم‌کننده‌های رشد (براسینواستروئید و سالسیسلیک‌اسید) بود. در این آزمایش خشکی باعث افزایش معنی‌دار شاخص سبزینگی (58/50 درصد)، کاهش معنی‌دار محتوی نسبی آب برگ (24/10 درصد)، وزن خشک سنبله(22/17 درصد)، وزن صد دانه (14/14 درصد)، وزن خشک بوته (74/8 درصد) و وزن دانه‌ی هر بوته (21/19 درصد) گردید، لیکن کاربرد تنظیم‌کننده‌‌ی رشد براسینواستروئید به‌صورت محلول‌پاشی بوته‌ها با غلظت 25 و 50 میکروگرم در لیتر براسینواستروئید و 1 میلی‌مولار سالیسیلیک-اسید موجب جبران بخشی از این خسارت شد. بعلاوه، پیش‌تیمار بذر ارقام گندم توسط براسینواستروئید باعث افزایش درصد و سرعت سبزشدن آن‌ها گردید. برتری رقم سیروان، به‌عنوان رقم متحمل به خشکی، از نظر تمامی ویژگی‌های اندازه‌گیری شده بر رقم شیراز که رقم حساس به خشکی می‌باشد نشان داده‌شد.