با فرآیند پرتوتابی می­توان ماندگاری سیر را در مدت نگهداری در انبار افزایش داد، به این منظور برای تعیین دوز مناسب پرتوتابی، سوخ‌های سیر صورتی رقم مازند، 30 روز پس از برداشت با دوزهای 0، 25، 50، 75 ، 100 و 150 گری پرتوهای الکترون سریع پرتودهی ‌شدند. طی 8 ماه نگهداری در دو شرایط انبار سرد و غیر فنی عوامل کمی و کیفی آنها هر دو ماه یک مرتبه اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، در هر دو شرایط نگهداری، مقدار پیرووات آنزیمی، پیرووات غیر آنزیمی، افت وزنی و تغییرات رنگ، افزایش و سفتی بافت، کاهش یافت. کمترین تخریب آنزیمی ترکیب­های عطر و طعم دهنده در انبار سرد و در دوزهای 50 و 75 گری مشاهده شد ولی در انبار غیر فنی بین مقادیر پیرووات آنزیمی تیمارهای شاهد و پرتوتابی شده اختلاف معنی­دار مشاهده نشد. کمترین تغییرات رنگ در انبار سرد برای دوزهای 50 و 75 گری و در انبار غیر فنی برای دوزهای 75 و 100 گری مشاهده شد. بین مقادیر سفتی بافت تیمارهای پرتوتابی شده اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد ولی مقدار آن در شاهد بیش از دیگر تیمارها بود. افت وزنی تیمارهای شاهد و دوز 25 گری بیش از سایر دوزهای پرتوتابی بود و دوزهای 100 و 150 گری کمترین مقدار افت وزنی را داشتند. جوانه‌زنی فقط در سیرچه­های شاهد مشاهده شد و سوخ­های پرتوتابی شده علایم جوانه­زنی درونی را نشان ندادند. در مجموع دوز مناسب برای پرتوتابی سیر نگهداری شده در انبار سرد، 50 گری و در انبار غیر فنی 75 گری است.