به‌منظور بررسی امکان کشت ارقام زودرس پنبه، پژوهشی با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی شهرستان گلپایگان انجام شد. در این مطالعه عملکرد و اجزای عملکرد 15 ژنوتیپ زودرس پنبه به‌همراه رقم ورامین در سال‌های 1386-1385 مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج نشان داد ژنوتیپ‌های (آکالااس‌ژ × 349)، (آکالااس‌ژ × سیلندر) و (شیرپان 539) به‌ترتیب با عملکرد‌های 792، 827 و 858 کیلوگرم وش در چین اول، بالاترین مقادیر عملکرد را داشتند. شاخص زودرسی این سه ژنوتیپ نیز نسبت به سایر ژنوتیپ‌ها بیشتر بود. دامنه تغییرات عملکرد کل وش از 1101 کیلوگرم در هکتار در رقم بلغار 539 تا 1359 کیلوگرم در هکتار در رقم مهر متغیر بود اما بین ارقام مختلف تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. طول شاخه زایا در سه ژنوتیپ (آکالااس‌ژ × 349)، (آکالااس‌ژ × سیلندر) و (شیرپان 539) به‌ترتیب برابر با 32،30 و 42 سانتی‌متر بود. اگرچه در هر دو چین تفاوت معنی‌داری بین طول الیاف ژنوتیپ‌های مورد مطالعه یافت نشد اما طول الیاف در چین دوم به مراتب کمتر بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده در این پژوهش، نتیجه‌گیری در مورد امکان توسعه کشت پنبه به مناطق سردسیر استان اصفهان (به‌عنوان مثال شهرستان گلپایگان) با اتکا به ژنوتیپ‌های مورد استفاده در این پژوهش، نیاز به مطالعات بیشتری دارد.