دوره 2، شماره 3 - ( بهار 1391 )                   جلد 2 شماره 3 صفحات 82-69 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میانه ، drmmehrpouyan@gmail.com
چکیده:   (17399 مشاهده)
طی دو آزمایش جداگانه در سال زراعی 88-87 تعداد 8 ژنوتیپ پیشرفته گندم با تیپ‌های رشدی زمستانه و بینابین، تحت شرایط نرمال آبیاری و تنش خشکی انتهایی، در مقایسه با رقم شهریار و لاین C-80-4 جهت بررسی عملکرد و سهم انتقال مجدد ماده خشک از اندام‌های هوایی، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار مورد ارزیابی قرارگرفتند. بیشترین میزان ماده خشک انتقالی به دانه(DMT)، در شرایط تنش رطوبتی مربوط به ژنوتیپ‌های 6 و 10 بود در حالی که کمترین میزان ماده خشک انتقالی در شرایط نرمال و در رقم شهریار، لاین C-80-4 و ژنوتیپ‌های 3 و 7 دیده شد. بیشترین و کمترین کارایی انتقال مجدد (RE) به ترتیب از ژنوتیپ 6 تحت شرایط تنش رطوبتی و ژنوتیپ 7 تحت شرایط نرمال به دست آمد، هم‌چنین ژنوتیپ‌های 6 و 10 در شرایط تنش رطوبتی، بدون تفاوت آماری بیشترین سهم از ماده خشک انتقال یافته (CPAAG) از کل گیاه به دانه را به خود اختصاص دادند، در حالی که ژنوتیپ 7 کمترین مقدار از این پارامتر را در شرایط نرمال داشت. در مجموع میزان، کارایی و سهم ماده خشک انتقال یافته از اندام‌های هوایی گیاه، در شرایط تنش، بیش از شرایط نرمال می‌باشد که می‌تواند ناشی از کاهش فتوسنتز، به واسطه بسته شدن روزنه‌ها و عدم تبادلات گازی باشد. کمترین درصد افزایش میزان، کارآیی و سهم ماده خشک انتقالی نسبت به شرایط غیرتنش مربوط به تیمارهای شاهد (شهریار و C-80-4) بود در حالی که سه لاین خواهری 4،5، 6 و ژنوتیپ 10 بالاترین درصد افزایش را نشان دادند و به نظر می‌رسد این لاین‌های امید بخش بتوانند در شرایط تنش انتهایی در اقالیم سرد کشور، نتیجه رضایت‌بخش‌تری را حاصل نمایند
متن کامل [PDF 999 kb]   (1430 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.