دوره 2، شماره 5 - ( پاییز 1391 )                   جلد 2 شماره 5 صفحات 27-13 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان ، hrmiri@iaua.ac.ir
چکیده:   (17508 مشاهده)
برنج یکی از گیاهان زراعی با مصرف زیاد آب می‌باشد و به‌کارگیری روش‌هایی به منظور افزایش راندمان مصرف آب در تولید آن اهمیت زیادی دارد. به این منظور، آزمایشی با استفاده از طرح کرت‌های خرد شده و کشت مستقیم برنج در سال 1386 در شهرستان کازرون در استان فارس انجام شد. تیمارها شامل پنج رژیم آبیاری (غرقابی در کل فصل رشد، تناوبی در کل فصل رشد، غرقابی تا مرحله پنجه‌زنی، غرقابی تا مرحله ساقه رفتن و غرقابی تا مرحله گل‌دهی) به عنوان فاکتور اصلی و سه رقم برنج (فجر، شفق و محلی چمپا) به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که رقم فجر با عملکرد 4538 و رقم محلی چمپا با عملکرد 1734 کیلوگرم در هکتار به‌ترتیب بیشترین و کمترین دانه را تولید کردند. استفاده از تیمار آبیاری تناوبی باعث کاهش ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه و وزن دانه شد. عملکرد دانه در تیمارهای آبیاری تناوبی، غرقابی تا مرحله پنجه‌زنی، غرقابی تا مرحله ساقه رفتن و غرقابی تا مرحله گل‌دهی به‌ترتیب 30، 26، 26 و 4 درصد در مقایسه با آبیاری غرقابی در کل فصل کاهش یافت. درحالی‌که بهره‌وری مصرف آب در این تیمارها به‌ترتیب 92، 60، صفر و 22 درصد بیشتر از آبیاری غرقابی بود. در تمام تیمارهای آبیاری تناوبی، میزان آب مصرفی کمتر از آبیاری غرقابی بود. بهره‌وری مصرف آب در این تیمارها با وجود کاهش عملکرد، بهبود یافت. بیشترین بهره‌وری مصرف آب در تیمار آبیاری تناوبی در کل فصل رشد دیده شد. بنابراین، با توجه به نتایج به‌دست آمده، می‌توان اظهار داشت که آبیاری غرقابی تا مرحله گل‌دهی یا ساقه رفتن، برای تولید عملکرد دانه قابل قبول و بهبود بهره‌وری مصرف آب در زراعت برنج می‌تواند به‌جای آبیاری غرقابی در کل فصل رشد در پژوهش‌های آینده مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 258 kb]   (1614 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.