دوره 2، شماره 5 - ( پاییز 1391 )                   جلد 2 شماره 5 صفحات 59-47 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی‌عصر رفسنجان ، rahimiasg@gmail.com
چکیده:   (10846 مشاهده)
به منظور ارزیابی اثر تنش شوری و پرایمینگ بر رشد رویشی و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک گلرنگ، رقم گلدشت، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی‌عصر رفسنجان در سال 1388 اجرا شد. تیمارها شامل پرایمینگ بذر در چهار سطح (بدون پرایمینگ، پرایمینگ با آب مقطر، پرایمینگ با کلرید سدیم و پرایمینگ با نیترات کلسیم 20 میلی‌مولار به مدت 24 ساعت) و شوری در چهار سطح (صفر، 8، 16 و 24 دسی‌زیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، صفات وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، ارتفاع ساقه، سطح برگ و وزن خشک گل‌آذین کاهش معنی‌داری یافت. افزایش شوری، تسهیم ماده خشک را به‌طور معنی‌داری متأثر کرد. به‌طوری‌که با افزایش شوری، توزیع ماده خشک بیشتر به سمت ساقه و گل‌آذین بود. لیکن با کاهش توزیع ماده خشک به سمت ریشه و برگ‌ها همراه بود. با افزایش سطح شوری، نسبت ریشه به ساقه به‌طور معنی‌داری کاهش یافت، که بیانگر انتقال بیشتر ماده خشک به ساقه در شرایط تنش شوری است. هر چند که افزایش شوری به-طور معنی‌داری وزن خشک ریشه را کاهش داده بود. در شوری 24 دسی‌زیمنس بر متر، این رقم گلرنگ ماده خشک بیشتری را به ساقه در مقایسه با ریشه و برگ منتقل می‌کند. نتایج مقایسه میانگین‌ها بیانگر کاهش بیشتر محتوای کلروفیل برگ و عدد Spad در سطوح بالاتر شوری بود. سطح برگ و ارتفاع بوته تنها در شوری بیش از 16 دسی‌زیمنس بر متر کاهش معنی‌داری نشان دادند. نتایج این پژوهش به-طور کلی نشان داد که رقم گلدشت گلرنگ در مرحله رشد رویشی، به علت وجود برخی سازوکارهای مقاومت به تنش شوری در این گیاه، می‌تواند شوری تا سطح 16 دسی‌زیمنس بر متر را با کاهش محسوس در وزن خشک ساقه و ریشه تحمل کند. هر چند تأیید دقیق این نتیجه نیازمند یک پژوهش مزرعه‌ای می‌باشد.
متن کامل [PDF 305 kb]   (1679 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.