، jalali51@yahoo.com
چکیده: (9370 مشاهده)
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری بر عملکرد سه رقم پنبه، آزمایشی به مدت دو سال (88-1387) بهصورت کرتهای یک-بار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی رودشت اصفهان اجرا شد. برای تهیه سطوح شوری مورد نظر، از مخلوط آب چاه، آب رودخانه زایندهرود و آب زهکش استفاده گردید. کرتهای اصلی شامل سطوح شوری (4، 7، 10 و 13 دسیزیمنس بر متر) و کرتهای فرعی شامل سه رقم پنبه (B557، تابلادیلا و دلتاپاین 16به عنوان شاهد) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، عملکرد هر سه رقم پنبه کاهش یافت. بیشترین مقدار عملکرد (4602 کیلوگرم وش در هکتار) مربوط به رقم دلتاپاین 16 بود که در شوری 4 دسیزیمنس بر متر بهدست آمد. با افزایش سطح شوری از 4 به 7، 10 و 13 دسیزیمنس بر متر، درصد کاهش شاخص بهرهوری آب آبیاری ارقام تابلادیلا، دلتاپاین 16 و B557 بهترتیب برابر بود با (5/25، 7/63 و 175)، (6/22، 58 و 189) و (26، 5/65 و 196). در همه سطوح شوری، شاخص بهرهوری آب آبیاری در رقم تابلادیلا بیشترین مقدار را داشت (424/0، 338/0، 259/0 و 154/0 کیلوگرم بر مترمکعب بهترتیب در سطوح شوری 4، 7، 10 و 13 دسیزیمنس بر متر). بهطورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در سطوح شوری 4 و 7 دسیزیمنس بر متر، رقم دلتاپاین 16، به دلیل عملکرد بیشتر، قابل توصیه است. اما در شوری10 دسیزیمنس بر متر، رقم تابلادیلا بهطور معنیداری عملکرد بیشتری نسبت به دو رقم دیگر داشت. از نقطه نظر مقاومت به شوری، رقم B557 قابلیت رقابت با ارقام تابلادیلا و دلتاپاین 16 را نداشت.
واژههای کلیدی: تنش شوری،
پنبه،
رودشت
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى