به منظور بررسی اثر ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاه (PGPR) بر مقاومت به شوری در مراحل رشد رویشی و زایشی گلرنگ (Carthamus tinctorius)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و ترکیبی از تلقیح باکتریایی و شوری، هر کدام در سه سطح و چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان انجام شد. تیمار تلقیح باکتریایی شامل شاهد (بدون تلقیح) و تلقیح با سودوموناس فلورسنس سویه‌های 12 و 52 و تیمار شوری به‌صورت هدایت الکتریکی 1 (شاهد)، 6 و 12 دسی‌سیمن بر متر در خاک اعمال شدند. نتایج نشان داد که سطح برگ با افزایش شوری کاهش یافت اما سودوموناس فلورسنس سویه 12 توانست به‌طور معنی‌داری سطح برگ را در مجموع سه زمان نمونه‌برداری افزایش دهد. هم‌چنین هر دو سویه باکتری به‌کار برده شده شاخص کلروفیل برگ را در اواسط دوره پر شدن دانه نسبت به شرایط بدون باکتری افزایش دادند. در نهایت تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد روغن و عملکرد بیولوژیک با افزایش سطح شوری کاهش یافتند اما تعداد طبق در بوته و شاخص برداشت تغییر نکردند. دو سویه باکتری به‌کار برده شده در این آزمایش،فقط محتوای روغن را در سطح شوری شاهد افزایش دادند و بر بقیه اجزا عملکرد اثر معنی‌داری نداشتند. به‌نظر می‌رسد که تلقیح بذر گلرنگ با باکتری محرک رشد می‌تواند سبب بهبود برخی شاخص‌های رشد رویشی گلرنگ شود اما اثر آن بر عملکرد نیازمند بررسی بیشتر است.

واژه‌های کلیدی: باکتری‌های محرک رشد گیاه، شوری، عملکرد، گلرنگ

متن کامل [PDF 180 kb]   (1825 دریافت)