در این تحقیق اثر دور آبیاری و قارچ میکوریزا آربوسکولار بر شاخص کلروفیل، عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم دانه‌ای، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، بررسی شد. دورهای آبیاری 7، 14 و 21 روز به همراه تلقیح بذر در سه سطح (شاهد بدون تلقیح، تلقیح با گونه mossea Glomusو تلقیح با گونه G. intraradices) تیمارهای آزمایشی بودند. نتایج حاکی از این بود که صفات شاخص کلروفیل، درصد هم‌زیستی ریشه، تعداد دانه در پانیکول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت تحت تأثیر تیمارهای دور آبیاری و قارچ میکوریزا قرار گرفتند. به‌طوری ‌که، بیشترین مقدار صفات مذکور به گونه G. mossea تعلق گرفت. گونه G. mossea در مقایسه با گونه G. intraradices و شاهد (بدون تلقیح) عملکرد دانه را به ترتیب80/6 و 10/23 درصد افزایش داد. هم‌چنین با افزایش دور آبیاری از 7 به 21 روز، میزان هم‌زیستی ریشه 9/27 درصد افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه (755 گرم در متر مربع) از دور آبیاری 14 روز و تلقیح با گونه G. mossea به دست آمد که با دور آبیاری 7 روز و تلقیح با هر دو گونه G. mossea و G. intraradices تفاوتی نداشت. بنابراین، بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان کاربرد گونه G. mossea در شرایط آبیاری 14 روز را برای دست‌یابی به عملکرد قابل قبول و نیز صرفه‌جویی در آب مصرفی در زراعت سورگوم، مناسب دانست.

واژه‌های کلیدی: قارچ میکوریزا، دور آبیاری، عملکرد دانه، سورگوم

متن کامل [PDF 216 kb]   (2113 دریافت)