یکی از مؤثرترین روش‌ها در گزینش ژنوتیپ‌های مطلوب به‌منظور بهبود صفات پیچیده‌ای نظیر عملکرد، بهره‌گیری از شاخص‌های انتخاب می‌باشد. در این پژوهش، به منظور ارزیابی کارایی روش‌های مختلف انتخاب، تعداد 21 توده محلی و رقم اسپرس در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو محیط رطوبتی عدم تنش و تنش خشکی در سال 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این بررسی، شاخص‌های انتخاب اسمیت- هیزل و پسک- بیکر بر اساس صفات درصد ماده خشک، درصد ساقه، ارتفاع بوته و تعداد ساقه در بوته محاسبه شدند. کارایی انتخاب برای بهبود عملکرد علوفه خشک از طریق انتخاب برای صفات درصد ساقه و تعداد ساقه در بوته بیشترین مقدار بود. بنابراین این صفات می‌توانند به عنوان معیار انتخاب مناسبی جهت بهبود عملکرد علوفه خشک مد نظر قرار گیرند. در شاخص‌های اسمیت- هیزل تحت شرایط عدم تنش رطوبتی، ارتفاع بوته و در شرایط تنش رطوبتی، درصد ساقه بیشترین بازده انتخاب را داشتند، اما در شاخص پسک- بیکر تحت هر دو شرایط رطوبتی درصد ماده خشک بیشترین پاسخ به انتخاب را داشت. نتایج نشان داد که شاخص اسمیت- هیزل 1 بالاترین کارایی انتخاب را دارا بود و می‌تواند برای انتخاب ژنوتیپ‌های مناسب در برنامه‌های اصلاحی اسپرس مورد استفاده قرار گیرد.

واژه‌های کلیدی: اسپرس، پاسخ به انتخاب، شاخص اسمیت- هیزل، شاخص پسک- بیکر

متن کامل [PDF 208 kb]   (1010 دریافت)