به منظور بررسی و مقایسه‌ی عملکرد و اجزای عملکرد 10 ژنوتیپ امیدبخش جوی دیم با رقم ریحان (شاهد) در منطقه‌ی میانه، آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90-1389 اجرا و صفات زراعی و مورفولوژیکی آن‌ها ثبت گردید. ژنوتیپ‌ها از نظر تمامی صفات مورد بررسی اختلاف بسیار معنی‌داری با یکدیگر داشتند. ژنوتیپ‌های شماره‌ی 10، 9 و 5 عملکرد دانه‌ی بالاتری نسبت به رقم ریحان داشتند. ژنوتیپ‌های مورد مطالعه در پنج گروه طبقه‌بندی شدند که گروه پنجم شامل 1/9 درصد کل ارقام، میانگین عملکرد دانه بالاتری (1972 کیلوگرم در هکتار) نسبت به گروه‌های دیگر داشت. تجزیه رگرسیونی نشان داد که صفات تعداد روز تا رسیدگی، طول آخرین میانگره، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعداد سنبله در مترمربع و تعداد دانه در سنبله، 8/98 درصد از تغییرات کل را توجیه می‌کنند. همچنین، صفات تعداد روز تا رسیدگی، درصد خسارت سرما، تعداد روز تا ظهور سنبله همبستگی منفی و معنی‌دار و صفات طول دوره پر شدن دانه، ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در مترمربع، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت همبستگی مثبت و معنی‌داری با عملکرد نشان دادند. ژنوتیپ شماره‌ی 9، با توجه به خصوصیات برتر از لحاظ صفات تعداد روز تا رسیدگی، طول دوره پرشدن دانه، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع و عملکرد دانه برای کشت در منطقه مورد آزمایش مناسب می‌باشد.

متن کامل [PDF 9210 kb]   (1935 دریافت)