در این مطالعه تأثیر 5 - آمینولوولینیک اسید به‌عنوان پیش‌ساز ترکیباتی نظیر کلروفیل بر کاهش تنش شوری در گیاه گوجه‌فرنگی بررسی گردید. در این پژوهش فاکتور اول تنش شوری در سه سطح (0، 50 و 75 میلی‌مولار کلرید سدیم) و فاکتور دوم تیمار 5 - آمینولوولینیک اسید در سه سطح (0، 1 و 2 میلی‌مولار) بود. تنش شوری در هر دو سطح (50 و 75 میلی‌مولار) موجب کاهش وزن تر اندام هوایی (به‌ترتیب 11 و 13 درصد)، وزن خشک اندام هوایی (15 و 20 درصد)، طول ساقه (13 و 25 درصد) و سطح برگ سوم (20 و 5/27 درصد) و کاهش مقدار کلروفیل (5/22 و 49 درصد)، پروتئین (5/12 و 5/33 درصد) و یون پتاسیم (5/22 و 5/55 درصد) و موجب افزایش مقدار مالون دآلدئید (به‌ترتیب 84 و 117 درصد) و پراکسید هیدروژن (60 و 100 درصد)، پرولین (61 و 110 درصد)، قندهای محلول (8 و 18 درصد)، آسکوربات (25 و 50 درصد)، گلوتاتیون (29 و 43 درصد) و مقدار یون سدیم (500 و 700 درصد) در برگ گیاه شد. کاربرد 5 - آمینولوولینیک اسید در هر دو سطح باعث افزایش سطح برگ سوم، افزایش مقدار کلروفیل، پروتئین، پرولین، قندهای محلول، آسکوربات، گلوتاتیون و کاهش مقدار پراکسیداسیون لیپیدها، پراکسید هیدروژن و مقدار سدیم گردید اما بر مقدار پتاسیم تأثیری نداشت. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد 5 - آمینولوولینیک اسید در غلظت‌های 1 و 2 میلی‌مولار با افزایش اسمولیت‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های غیر آنزیمی و مقدار کلروفیل موجب افزایش مقاومت گیاهان در شرایط تنش شوری و بهبود رشد گیاهان در شرایط غیرتنش می‌گردد.