مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

گونه‎های گلابی، سیستم خودناسازگاری گامتوفیتی نشان می‎دهند که به‎طور گسترده‎ در میان گیاهان گل‌دار وجود دارد. این سیستم، از طریق مکانیزم شناسایی دانه‎ گرده - مادگی از خودباروری جلوگیری می‎کند. تنوع آلل‎های خودناسازگاری یافت شده در ژنوتیپ‎های ایرانی نشان‌دهندۀ ردپای ترکیب ژنتیکی معنی‎دار گونه‎های دیگر است؛ بنابراین، ژرم‎پلاسم ایران به‎عنوان بهترین منبع تنوع برنامه‎های به‎نژادی است. بدین منظور، در این مطالعه، آلل‎های خودناسازگاری 64 ژنوتیپ از چهار گونه گلابی؛ Pyrus communis، Pyrus salicifolia،
Pyrus syriaca و Pyrus ussuriensis، از ایران و اروپا با استفاده از آغازگرهای عمومی و اختصاصی به روش مبتنی بر واکنش زنجیره‎ای پلی‎مراز شناسایی شد. نتایج، 23 آلل خودناسازگاری شامل PcS₁₂₅-PcS₁₀₁ را مشخص کرد و وجود آلل جدید PcS₁₂₇ در تعدادی از ژنوتیپ‎های وحشی گونه P. communis از ایران و هم‌چنین حضور آلل S₈ را در گونه P. pyrifolia syn. P. serotina آشکار نمود. در اکثر ژنوتیپ‎ها آلل جدید PcS₁₂₇ با آلل دوم PpS₈ همراه بود که نشان می‎دهد این گیاهان از زیر گروه یا جمعیتی حاصل شده‎اند که سهم
P. pyrifolia syn. P. serotina در دورَگ‎گیری بسیار برجسته بوده است. براساس نتایج آلل‎های خودناسازگاری یافت شده، ژنوتیپ‎های ایرانی دارای ترکیب آللی متفاوتی از ارقام و ژنوتیپ‎های اروپایی است چرا که در ژنوتیپ‎های ایرانی ردپای آلل‎های خودناسازگاری گونه‎های مختلف جنس گلابی، یافت شده است. هم‌چنین، کاربرد این روش در 21 رقم با S - آلل‎های شناسایی شده، امکان شناسایی مجدد ترکیب آللی - S و ژنوتیپ‎های خودناسازگاری رقم وردی، با S - آلل‎های PcS₁₀₄/PcS₁₀₁ و رقم کونسیلر آلاکوئر با S - آلل‎های PcS₁₀₅/PcS₁₂₃/PcS₁₀₃ را فراهم کرد.