دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1397 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 134-121 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه ایلام ، mj.zarea@mail.ilam.ac.ir
چکیده:   (2405 مشاهده)


به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد دو سطح غلظت کلرمکوات کلراید (صفر و 5/2 گرم در لیتر)، مصرف خاکی سولفات روی در سه میزان (صفر، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و پیش‌تیمار نیتروکسین در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) بر ویژگی­های مورفو- فیزیولوژیک و عملکرد دانه گندم نان رقم کوهدشت، دو آزمایش مزرعه­ای و گلخانه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. دو آزمایش مزرعه‌ای در سال زراعی 93- 1392 در دو مکان شامل مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام و ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاکی بوشهر بررسی شد. آزمایش دیگری در گلخانه برای مطالعه صفات ریشه گندم در دو مرحله گرده­افشانی و رسیدگی فیزیولوژیک دانه تحت کاربرد تیمارهای مذکور، انجام شد. نتایج نشان داد که محلول‌پاشی کلرمکوات کلراید نسبت به شاهد، موجب افزایش تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه به‌ترتیب به‌میزان 1/14، 6/13 و 5/28 درصد شد. بالاترین عملکرد دانه (1710 کیلوگرم در هکتار) و میزان پروتئین دانه (8/12 درصد) از تیمار محلول‌پاشی کلرمکوات کلراید در غلظت 5/2 گرم در لیتر و کاربرد 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و تلقیح بذر با نیتروکسین حاصل شد. نتایج نشان داد که تیمار محلول‌پاشی کلرمکوات کلراید در غلظت 5/2 گرم در لیتر و مصرف خاکی50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و پیش‌تیمار بذر با نیتروکسین در مقایسه با شاهد، باعث افزایش طول ریشه (7/17 درصد)، وزن تر (9/21 درصد) و خشک ریشه (3/30 درصد) و نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره (8/32 درصد) در مرحله گرده‌افشانی شد. به‌طورکلی، بهترین عملکرد دانه گندم از تیمار محلول‌پاشی کلرمکوات کلراید در غلظت 5/2 گرم در لیتر، کاربرد خاکی50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و تیمار بذر با نیتروکسین به‌دست آمد.
 

متن کامل [PDF 671 kb]   (913 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.