مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر کود زیستی و قارچ میکوریز آربوسکولار در چهار سطح (بدون کود زیستی، ریزوفاگوس ایرگولاریس، فانلی‌فورمیس موسه و ورمی‌کمپوست) بر رشد و ترکیب عناصر معدنی اندام هوایی دو رقم توت‌فرنگی (پاروس و کردستان) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه‌ای اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی‌کمپوست و قارچ میکوریز آربسکولار میانگین وزن خشک اندام هوایی توت‌فرنگی را نسبت به شاهد به‌طور معنی‌داری افزایش داد ولی دو گونه قارچ اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند. مایه‌زنی توت‌فرنگی با قارچ میکوریز آربوسکولار جذب کل عناصر را در مقایسه با شاهد به‌طور معنی‌داری افزایش داد ولی اثر معنی‌داری روی غلظت عناصر غذایی اندام هوایی نداشت. کاربرد ورمی‌کمپوست جذب و غلظت کل عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، آهن، روی، و مس اندام هوایی را در مقایسه با شاهد به‌طور معنی‌داری افزایش داد. وزن خشک، غلظت و جذب کل روی، جذب کل فسفر، منگنز و مس اندام هوایی رقم کردستان در مقایسه با رقم پاروس به‌طور معنی‌داری بالاتر بود ولی ارقام از لحاظ درصد کلونیزاسیون ریشه اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند. درصد وابستگی میکوریزی رقم پاروس نسبت به رقم کردستان با کاربرد قارچ ریزوفاگوس ایرگولاریس به‌طور معنی‌داری بالاتر بود ولی با کاربرد قارچ فانلی‌فورمیس موسه درصد وابستگی میکوریزی رقم کردستان بالاتر از رقم پاروس بود. در یک نتیجه‌گیری کلی، کاربرد کودهای زیستی از طریق افزایش جذب عناصر غذایی رشد گیاه توت‌فرنگی را افزایش خواهند داد که در این بین نقش ورمی‌کمپوست به‌دلیل دارا بودن عناصر غذایی و موجودات مفید خاکزی بارزتر است