مایکوریزا می­تواند در مدیریت تلفیقی خاک در جهت دست­یابی به سیستم­های کشاورزی پایدار کم­هزینه مورد استفاده قرار گیرد. از این‌رو، اثر عدم کاربرد (M₁) و کاربرد مایکوریزا (M₂) بر کاهش مصرف کود فسفر، رشد و عملکرد ذرت تحت سطوح مختلف کود شیمیایی فسفر (P₁: صفر، P₂: 20، P₃: 40، P₄: 60، P₅: 80 و :P₆ 100 درصد توصیه شده) به­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. اثر فسفر بر تمامی صفات معنی­دار شد. اثر مایکوریزا نیز بر کلیه صفات به‌جز طول بلال معنی­دار گردید. بیشترین تعداد دانه در ردیف (67/28) و بیشترین مقدار ارتفاع بوته (215 سانتی­متر) به­ترتیب از تیمارهای  P₆و P₅ و کمترین مقدار آنها (به­ترتیب با 68/20 و 45/21 درصد کاهش نسبت به حداکثر) از تیمار P₁ حاصل شد. برهمکنش M × P نیز برLAI ، CGR، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، وزن صد دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک معنی­دار بود. بیشترین مقدار LAI، CGR، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، وزن صد دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به تیمار M₂P₃ و کمترین میزان این ویژگی­ها به تیمار شاهد (M₁P₁) تعلق گرفت. بنابراین، تیمار M₂P₃ ممکن است برای افزایش عملکرد دانه ذرت قابل توصیه باشد.