مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

به‌منظور بررسی اثر کم‏آبیاری بر عملکرد ژنوتیپ‏های ماش، آزمایشی به‌صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شهرکرد انجام شد. عامل اصلی رژیم آبیاری در سه سطح (تأمین 100، 80 و 60 درصد نیاز آبی گیاه) و عامل فرعی شامل پنج لاین امیدبخش ماش (VC 11-18b، VC 63-72، CN-9-5، NM 54 و 1-61-145) بود. نتایج نشان داد تأثیر رقم بر همه صفات به‌جز تعداد دانه در غلاف معنی‏دار بود. همچنین، برهمکنش رژیم آبیاری و رقم بر وزن دانه، درصد پروتئین دانه و تعداد دانه در غلاف اثر معنی‏داری نداشت. ژنوتیپ VC 11-18-b در تیمار 100 درصد نیاز آبی، بیشترین تعداد غلاف، عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین را داشت. نتایج نشان داد با کاهش تأمین نیاز آبی، بیشتر ارقام از نظر عملکرد دانه در سطح برابری قرار گرفتند. بیشترین شاخص برداشت دانه مربوط به رقم VC 1-18-b بود، ولی تفاوت شاخص برداشت بین تیمار‏های آبیاری تأمین 100 و 60 درصد نیاز آبی در رقم NM 54، نشان داد تغییرات عملکرد دانه و عملکرد شاخساره در رقم مذکور نسبت به ارقام دیگر بیشتر بود. به‌طورکلی، رژیم آبیاری بر محتوای پروتئین دانه، به‌عنوان شاخصی از عملکرد کیفی، اثرگذار نبود.