تحقیق حاضر به‌منظور بررسی اثر عصاره­ جلبک قهوه­ای آسکوفیلوم (Ascophyllum nodosum) بر رشد درخت زینتی اقاقیا
(.Robinia pseudoacasia L)، صورت گرفت. تکثیر کلونی درون­شیشه­ای (in vitro) و برون­شیشه­ای (ex vitro) به­ترتیب با استفاده از محورهای جنینی و بذرها به­عنوان ریزنمونه­ها به­دست آمد. عوامل تأثیرگذار بر روی تولید ریشه و شاخه­ اقاقیا با مقایسه‌ تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی α- نفتالن استیک اسید (NAA) و 6- بنزیل آمینوپورین (BA) و محیط­های کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) و محیط کشت گیاهان چوبی (WPM) در شرایط درون­شیشه­ای، هم‌چنین بسترهای کشت (شن، پرلیت، کمپوست و کوکوپیت) با نسبت­های مختلف و عصاره­ جلبک قهوه­ای آسکوفیلوم در شرایط طبیعی بررسی شدند. هر دوی NAA و BA در غلظت­های
0، 5/0، 1 و 5/1 میلی­گرم بر لیتر استفاده شدند. غلظت­های استفاده ­شده از عصاره­ آسکوفیلوم نیز 0، 1000، 2000 و 3000 بودند. ترکیب بهینه­ تنظیم­کننده­ها­ی رشد گیاهی برای القای بیشینه­ ارتفاع گیاه، تعداد سرشاخه، تعداد گره، تعداد ریشه، طول ریشه، تعداد برگ، وزن خشک و وزن تر در شرایط درون­شیشه­ای 1 میلی­گرم بر لیترNAA  و 1 میلی­گرم بر لیتر BA در محیط MS بود. غلظت 1000 میلی‌گرم بر لیتر عصاره­ آسکوفیلوم باعث القای بیشینه­ ارتفاع گیاه، تعداد گره، طول طویل­ترین ریشه، تعداد برگ، وزن خشک و وزن تر شد. مناسب­ترین بقای گیاهچه­ها در شرایط طبیعی در هنگام کشت در بستر کشت حاوی شن، پرلیت و کمپوست به نسبت 1:1:1 مشاهده شد. حدود 75 درصد از گیاهچه­های تکثیر شده و 90 درصد گیاهچه­های ریزازدیادی ­شده به­طور موفقیت­آمیزی سازگار شدند. گیاهچه­های باززایی­ شده از نظر مورفولوژیکی با گیاهان مادر یکسان بودند. پژوهش حاضر، تکثیر زیاد شاخه، نرخ بالای ریشه‌زایی ساقه و ارتقای برخی ویژگی­های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی اقاقیا را در صورت کاربرد تیمارهای بهینه نشان داد.