دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1397 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 35-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه شیراز ، pakniyat@shirazu.ac.ir
چکیده: (2554 مشاهده)
به‌منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپ‌های خارجی و ارقام بومی جو در برابر خشکی و بررسی صفات بیوشیمیایی، هشت ژنوتیپ به‌همراه دو رقم زراعی جو در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو وضعیت آبیاری مطلوب و قطع آبیاری (تنش خشکی) در سال زراعی 93-1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز بررسی شدند. فاکتور اصلی شامل تیمارهای تنش خشکی و آبیاری کامل و فاکتور فرعی شامل ژنوتیپ‌ها و ارقام جو بود. نتایج نشان داد که خشکی موجب کاهش محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنوئید در همه ژنوتیپ‌ها شد، به‌طوری‌که به‌ترتیب باعث کاهش 9/18، 2/26 و 6/12 درصدی در این صفات شد. نسبت کلروفیل a/b در این پژوهش در شرایط تنش خشکی افزایش یافت. کمترین کاهش در رنگدانه‌ها مربوط به رقم یوسف و ژنوتیپ‌های 79 و 120 بود که متحمل محسوب می‌شوند، همچنین فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و پراکسیداز تحت تنش خشکی به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. نتایج نشان داد که از بین مجموع آنزیم‌های مورد مطالعه، آنزیم کاتالاز فعالیت کمی داشته و لذا نقش کمرنگی در محافظت گیاه از تنش خشکی ایفا می‌کند، درحالی که آنزیم پراکسیداز به‌عنوان بهترین معیار بیوشیمیایی تحمل به خشکی شناخته شد. بیشترین میزان فعالیت این آنزیم در شرایط تنش خشکی در رقم یوسف (48/74 درصد) و ژنوتیپ120 (61/72 درصد) و کمترین میزان آن نیز در رقم ریحان (78/50 درصد) نسبت به شرایط آبیاری مطلوب به‌دست آمد. در مجموع ژنوتیپ‌های 95 و 120 به‌ترتیب با میانگین عملکرد دانه 7/8809 و 8925 کیلوگرم در هکتار به‌عنوان ژنوتیپ‌های برتر در هر دو شرایط مطلوب و تنش خشکی شناخته شدند. بنابراین،
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |