تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی در موارد زیادی اثرات مثبتی بر گیاهان مختلف داشته‌اند. به‌منظور بررسی اثر براسینواستروئید و اتفون روی رشدونمو گیاه طالبی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1393 انجام شد. براسینواستروئید با چهارسطح (0، 25/0، 5/0 و 75/0 میکرومولار) به‌صورت خیساندن بذر و اتفون با سه سطح (0، 250 میلی‌گرم در لیتر در مراحل 4 و 20 برگی) به‌شکل محلول‌پاشی انتخاب شدند. نتایج نشان داد اثر ساده براسینواستروئید، بر کلیه صفات غیر از وزن خشک و محتوی نسبی رطوبت برگ و کیفیت میوه معنی‌دار است. بیشترین سطح برگ (200 سانتی‌متر مربع)، وزن میوه در بوته (9/2 کیلوگرم) و عملکرد میوه ( 50 هزار کیلوگرم در هکتار) به تیمار براسینواستروئید 75/0 میکرومولار تعلق داشت. افزایش 50 درصد قندهای احیاء کننده، 21 درصد پروتئین محلول برگ، 8/23 درصد کلروفیل، 42 درصد تعداد میوه و کاهش 6/12درصد نشت یونی با کاربرد براسینواستروئید در مقایسه با شاهد مشاهده شد. کاربرد اتفون در مرحله 20 برگی گیاه با افزایش 52  درصد قندهای احیاء کننده، 1/19 درصد کلروفیل، 8/14 درصد تعداد میوه و کاهش 5/15 درصد نشت یونی بر عملکرد و کیفیت طالبی اثر نداشت. اثر متقابل دو تیمار بر محتوی کلروفیل a و کاروتنوئید به‌ترتیب در سطح یک و پنج درصد معنی‌دار شد. اگرچه براسینواستروئید 75/0 میکرومولار و کاربرد اتفون در مرحله 20 برگی مؤثرترین تیمارها بودند اما براسینواستروئید با غلظت 75/0 میکرومولار می‌تواند عملکرد میوه طالبی را تا 41 درصد افزایش دهد.