به‌منظور بررسی اثرات تلفیقی کاربرد نواری علف‌کش و استفاده از کولتیواتور بر کنترل علف‌های هرز و عملکرد سیب‌زمینی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار و 12 تیمار شامل: دو سطح از عامل کولتیواتور بین ردیفی (بدون کاربرد کولتیواتور و کاربرد یک‌بار کولتیواتور) و عامل علف‌کش در شش سطح، شامل کاربرد پیش‌رویشی پندیمتالین + کاربرد پس‌رویشی متری بیوزین به‌صورت سراسری، کاربرد پیش‌رویشی پندیمتالین + کاربرد پس‌رویشی متری بیوزین به‌صورت نواری، کاربرد پیش‌رویشی پندیمتالین به‌تنهایی، کاربرد پس‌رویشی متری‌بیوزین به‌صورت سراسری به‌تنهایی، کاربرد پس‌رویشی متری‌بیوزین به‌صورت نواری به‌تنهایی و بدون کاربرد علف‌کش بودند. علف‌کش پندیمتالین با فرمولاسیون EC 33 درصد و به‌میزان 1/1 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار و علف‌کش متری بیوزین با فرمولاسیون WP  70 درصد و به‌مقدار 700 گرم ماده مؤثره در هکتار، استفاده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای کاربرد پیش‌رویشی پندیمتالین + کاربرد پس‌رویشی سراسری و نواری متری بیوزین، باعث بیشترین عملکرد (41/158 و 36/168 تن در هکتار) و کمترین زیست‌توده کل علف‌های هرز شد. همچنین تیمارهای بدون کاربرد علف‌کش و کاربرد علف‌کش پندیمتالین به‌تنهایی نیز، کمترین عملکرد (16/482 و 18/752 تن در هکتار) و بیشترین زیست‌توده کل علف‌ هرز را ایجاد کردند. کاربرد یک‌بار کولتیواتور بر زیست‌توده کل علف‌های هرز و عملکرد سیب‌زمینی تأثیر معنی‌داری ایجاد نکرد و فقط سبب کاهش تراکم کل علف‌های هرز شد. به‌طورکلی بر اساس نتایج این پژوهش، برهم‌کنش کاربرد کولتیواتور و کاربرد علف‌کش، بر تراکم و زیست‌توده کل علف‌های هرز و عملکرد غده و زیست‌توده سیب‌زمینی معنی‌داری نشد که دلیل احتمالی آن ناکافی بودن دفعات کاربرد کولتیواتور بود.