در این پژوهش، مدل CERES-Maize برای ارقام هیبرید ذرت در شرایط اقلیمی گناباد مورد واسنجی، اعتبارسنجی و ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشی به‌صورت کرت‌های دوبار خرد شده و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی انجام گرفت. عامل اصلی شامل سه رژیم آبیاری (آبیاری مطلوب، تنش ملایم و تنش شدید)، عامل فرعی در چهار سطح کود نیتروژن (صفر، 120، 180 و 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و عامل فرعی فرعی متشکل از سه رقم هیبرید ذرت (DC 370، ZP 677 وSC 704) بود. مدل CERES-Maize با دقت بالایی حداکثر شاخص سطح برگ ارقام هیبرید ذرت دانه‌ای را شبیه‌سازی کرد، هرچند مقادیر پیش‌بینی شده در اغلب حالات کمتر از مقادیر واقعی بود. علاوه بر این، مدل به‌طور قابل قبولی عملکرد دانه و عملکرد زیست‌توده را برای سه رقم هیبرید مذکور پیش‌بینی کرد. روند تغییرات نیتروژن دانه ارقام هیبرید ذرت در رژیم‌های مختلف آبی و کودی توسط مدل، بسیار خوب شبیه‌سازی شد. البته مقادیر به‌دست آمده از مدل در اغلب تیمارها کمتر از مقادیر به‌دست آمده از آزمایش مزرعه‌ای بود. مدل به‌خوبی افزایش کارایی مصرف آب را در نتیجه کاهش فراهمی آب و افزایش کاربرد کود نیتروژن شبیه‌سازی کرد. با این حال؛ دقت مدل برای پیش بینی کارایی مصرف آب ذرت با افزایش سطح تنش خشکی به مقدار کمی کاهش یافته و اختلاف بین دو سری داده بیشتر شد. با توجه به نتایج این پژوهش، مدل
CERES-Maize را می‌توان برای گرفتن تصمیمات مدیریتی در زراعت ذرت برای مناطق اقلیمی مشابه با محل این آزمایش توصیه کرد.