افزایش کیفیت نشا در راستای کاهش هزینه‌‌های تولید، موضوع قابل توجهی به‌نظر می‌رسد. به‌همین منظور اثر کندکننده‌های رشد و تاریخ کاشت بر گیاه گوجه‌فرنگی رقم چف مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش اول با پنج تیمار (پاکلوبوترازول صفر، 250 و500 میلی‌گرم بر لیتر و سایکوسل صفر، 500 و 1000 میلی‌گرم بر لیتر) در آزمایشگاه به‌صورت کاملاً تصادفی و آزمایش دوم به‌صورت فاکتوریل با دو فاکتور، کندکننده‌ رشد در پنج سطح (پاکلوبوترازول صفر، 250 و500 میلی‌گرم بر لیتر و سایکوسل صفر، 500 و1000 میلی‌گرم بر لیتر) به‌شکل غوطه‌وری بذر و تاریخ کاشت با سه سطح (اواسط آذر، دی و بهمن‌ماه) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. نتایج نشان داد اثر ساده کندکننده رشد بر قطر نشا و اثر متقابل دو تیمار بر طول نشا، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، سطح برگ، محتوی کلروفیل، طول گیاه در اولین گل‌دهی، تعداد گل در اولین خوشه، و کیفیت میوه معنی‌دار است. بیشترین قطر نشا (1/2 سانتی‌متر) با پاکلوبوترازول 500 میلی‌گرم بر لیتر و کمترین طول نشا (1/3 سانتی‌متر) در ترکیب تاریخ کاشت اول و پاکلوبوترازول 500 میلی‌گرم در لیتر مشاهده شد. تاریخ کاشت اول حداکثر عملکرد میوه (4/1 کیلوگرم در بوته) را در برداشت. براساس یافته‌های تحقیق، پاکلوبوترازول با غلظت بالا و همچنین تاریخ کاشت اول و دوم در افزایش کیفیت نشا، تیمارهای مؤثرتری بودند.