دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1397 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 119-109 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


بخش تحقیقات علوم زراعی باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران ، majidjafaraghaei@yahoo.com
چکیده:   (2287 مشاهده)
به‌منظور بررسی تأثیر تیمارهای شوری آب آبیاری و محلول‌پاشی پتاسیم بر عملکرد و ضریب تسهیم مواد فتوسنتزی، پژوهشی در سال 1393 به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات شوری و زهکشی رودشت اصفهان انجام شد. تیمارهای آب آبیاری با شوری 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر در کرت‏های اصلی و فاکتوریل سه ژنوتیپ (موتانت ال ام 1673، موتانت ال ام 1303 و شایان) با محلول‏پاشی سه سطح سولفات پتاسیم به‌میزان 2، 4 و 6 کیلو گرم در هزار لیتر آب در هکتار به‌همراه شاهد (محلول‌پاشی با آب)، کرت‏های فرعی را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که تأثیر تیمار شوری بر عملکرد وش، درصد کیل و تسهیم ماده خشک به اندام‌های گیاهی از نظر آماری معنی‌دار بود. با افزایش شوری از 4 به 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر، به‌ترتیب عملکرد وش 6/19و 6/43 درصد و میزان کیل 5 و 3/7 درصد کاهش یافت. عملکرد وش موتانت ال ام 1303 در سه سطح شوری 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر به‌ترتیب برابر 3918، 2990 و 2315 کیلوگرم در هکتار بود و از این نظر نسبت به دو ژنوتیپ دیگر، برتری معنی‌داری داشت. محلول‌پاشی سولفات پتاسیم با غلظت‌های 2، 4، 6 در هزار نسبت به تیمار شاهد، به‌ترتیب با 5/20، 31 و 28 درصد افزایش عملکرد همراه بود. به‌طورکلی در شرایط تنش شوری، موتانت ال ام 1303 قابلیت کشت در منطقه را داشته و محلول‌پاشی سولفات پتاسیم فقط در شرایط بدون تنش، دارای تأثیر مثبت بر عملکرد وش بود.
 
 
واژه‌های کلیدی: الیاف، پنبه، درصد کیل، عملکرد وش
متن کامل [PDF 460 kb]   (653 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.