دوره 9، شماره 4 - ( 11-1398 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 112-97 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان ، jafarasghari7@gmail.com
چکیده: (1689 مشاهده)
به‌منظور بررسی اثر تاریخ و روش کاشت بر عملکرد بلال، کارایی مصرف آب و برخی صفات فیزیولوژیک ذرت شیرین، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در یاسوج در سال 1395 اجرا شد. عامل اصلی آزمایش شامل تاریخ کاشت در پنج سطح (15 اردیبهشت‌ماه، 30 اردیبهشت‌ماه، 15 خردادماه، 30 خردادماه و 15 تیرماه) و عامل فرعی شامل روش کاشت در سه سطح (کاشت بذر به روش متداول، کاشت نشا 15 روزه (مرحله سه‌برگی) و کاشت نشا 20 روزه (مرحله چهاربرگی) بودند. نتایج نشان داد که برهم‌کنش تاریخ و روش کاشت بر عملکرد بلال و کارایی مصرف آب معنیدار بود. کاشت نشای 15 روزه در تاریخ 15 اردیبهشت‌ماه، دارای بیشترین عملکرد بلال (16000 کیلوگرم بر هکتار) و نشای 20 روزه در تاریخ کاشت 15 تیرماه، دارای کمترین عملکرد بلال (8000 کیلوگرم بر هکتار) بود. بالاترین کارایی مصرف آب معادل 93/2 کیلوگرم بر متر‌مکعب در تاریخ کاشت 15 اردیبهشت‌ماه و نشای سه‌برگی حاصل شد که نسبت به نشای چهاربرگی در تاریخ کاشت 15 تیرماه، 66 درصد بیشتر بود. اثر تاریخ و روش کاشت بر درصد پروتئین دانه معنیدار شد. با تأخیر در کاشت، درصد پروتئین دانه افزایش یافت؛ به‌طوری که بیشترین درصد پروتئین (7/8) در تاریخ کاشت 15 تیرماه و کمترین آن (0/8) در تاریخ کاشت 15 اردیبهشت‌ماه به‌دست آمد و درصد پروتئین تیمارهای نشایی کمتر از پروتئین دانه تیمار بذری بود. تنش دمایی در تاریخ کاشت‌های 30 اردیبهشت تا 30 خردادماه، میزان قند دانه را کاهش داد. کشت نشایی نیز منجر به تغییر در میزان کل قند و افزایش آن نسبت به کشت بذر شد. در مجموع می‌توان بیان کرد که بهترین تیمار این پژوهش، تاریخ کاشت تاریخ 15 اردیبهشت‌ماه و نشای سه برگی بود.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |