(صفر، 25 و 50 درصد وزنی) بر ویژگی‌های فیزیولوژیک و عملکرد کنسروی ذرت شیرین (Zea mays L. var. saccharata) در شرایط تنش آبی (تأمین50، 70 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) به‌صورت اسپلیت‌پلات و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. سرعت فتوسنتز خالص در شرایط تأمین 50 درصد نیاز آبی گیاه (تنش شدید) نسبت به آبیاری نرمال (تأمین 100 درصد نیاز آبی) در مراحل رویشی، زایشی و رسیدگی ذرت به‌ترتیب 25/8، 15/8 و 5/5 درصد کاهش یافت. همچنین، اثر سوء تنش آبی بر عملکرد کنسروی در سطح 50 درصد نیاز آبی گیاه بیشتر بود و کمترین عملکرد کنسروی (1/1 تن در هکتار) و شاخص برداشت کنسروی (23/55 درصد) در شرایط تنش آبی شدید و بدون بقایای گندم به‌دست آمد که نسبت به شرایط آبیاری نرمال و بدون بقایای گندم به‌ترتیب حدود 71 و 11 درصد کاهش نشان داد. در هر سطحی از تنش آبی، کاربرد بقایا منجر به افزایش عملکرد شد. لذا بیشترین تأثیر در شرایط تنش ملایم با کاربرد 50 درصد بقایا در مقایسه با بدون بقایا با افزایش عملکرد کنسروی تا دو برابر به‌دست آمد. این افزایش در عملکرد کنسروی می‌تواند در‌نتیجه افزایش بیش از 30 درصدی محتوای کلروفیل و 43 درصدی سرعت فتوسنتز خالص و احتمالاً به‌دلیل بهبود دسترسی ذرت شیرین به آب باشد. به‌طورکلی به‌نظر می‌رسد کاربرد بقایای گندم از طریق تأثیر بر حاصلخیزی خاک و دسترسی به آب، اثر تنش آبی را کاهش داده است. بنابراین در مناطقی که با کمبود آب مواجه هستند، منجر به افزایش کارایی استفاده از آب، کاهش خسارت تنش آبی و تولید عملکرد قابل قبول ذرت شیرین شده و می‌تواند به‌عنوان یک راهکار به‌زراعی مناسب باشد.