به‌منظور بررسی اثر زمان برداشت، دمای انبار و تیمارهای پوترسین، اسیدسالیسیلیک و اسانس‌های آویشن و میخک بر ویژگی‌های کیفی و کمّی پس از برداشت لیموآب جهرم، این پژوهش به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دمای انبارداری در سه سطح؛ دمای 3±22 (دمای اطاق)، 1±8 و1±4 درجه سلسیوس، تیمارها شامل پوترسین در غلظت‌های 1، 2 و 3 میلی‌مولار، اسیدسالیسیلیک در غلظت‌های 200، 400 و 600 میلی‌مولار، اسانس‌های آویشن و میخک هر کدام در غلظت‌های 150، 300 و 450 میلی‌گرم در لیتر و آب مقطر به‌عنوان شاهد و زمان برداشت شامل مرحله بلوغ (اوایل تغییر رنگ) و مرحله رسیدن (رنگ زرد) بودند. هر تیمار دارای چهار تکرار بود که برای مدت دو ماه نگهداری شدند. اثر زمان برداشت، دمای انبار و نوع تیمار بر درصد کاهش وزن میوه، درصد پوست میوه، درصد گوشت میوه، درصد آب میوه، مقدار مواد جامد محلول، pH آب میوه، میزان اسیدیته کل قابل تیتراسیون، میزان ویتامین «ث» و درصد پوسیدگی در سطح یک درصد معنی‌دار بود ولی اثرهای متقابل زمان برداشت و دمای انبار، زمان برداشت و نوع تیمار، دمای انبار و نوع تیمار و بالاخره اثر متقابل زمان برداشت، دمای انبار و نوع تیمار بر خصوصیات مورد بررسی در سطح یک درصد معنی‌دار نبودند. به‌طور کلی مرحله برداشت سبز بهترین هنگام برای برداشت، دمای 4 درجه سلسیوس به بالا برای افزایش عمر پس از برداشت این میوه مفیدترین دما بوده و کارآمدترین تیمار از بین تمامی تیمارها، پوترسین با غلظت‌های 2 و 3 میلی‌مولار بود.