دوره 10، شماره 2 - ( 5-1399 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 121-109 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه جیرفت ، bparsam@yahoo.com
چکیده:   (1510 مشاهده)
استفاده از نظام‌های کشت مخلوط به‌دلیل به حداکثر رساندن پوشش سطح خاک و تنوع گیاهان یکی از روش‌های اکولوژیکی برای کنترل علف‌های هرز محسوب می‌شود. در این راستا به‌منظور ارزیابی کشت مخلوط بر تنوع زیستی، تغییرات جمعیت علف‌های هرز و عملکرد گیاهان وسمه و چای‌ترش، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات‌ و آموزش کشاورزی و منابع‌ طبیعی جنوب کرمان در سال زراعی 1395–1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سری‌های افزایشی کاشت وسمه و چای‌ترش به نسبت‌های 100 درصد چای‌ترش و 100 درصد وسمه H100:I100)، 100) درصد چای‌ترش و50 درصد وسمه (H100:I50
50 درصد چای‌ترش و 100 درصد وسمه (H50:I100) و سری جایگزینی با نسبت 50 درصد چای‌ترش و50 درصد وسمه (H50:I50) و کشت خالص وسمه (I100) و چای‌ترش (H100) بودند. نتایج نشان داد تراکم و زیست‌توده علف‌های هرز غالب تاج‌خروس و اویارسلام و سایر علف‌های هرز (آفتاب‌پرست، خارشتر و خرفه) به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر نسبت‌های مختلف کشت مخلوط وسمه و چای‌ترش قرار گرفت. تراکم علف ‌هرز تاج‌خروس در نسبت‌های اختلاط I100:H100،I50:H100 و I100:H50 به‌‌ترتیب 57/44، 81/5 و 70/38 درصد نسبت به کشت خالص چای‌ترش کاهش یافت. بیشترین تراکم علف ‌هرز اویارسلام در کشت‌های خالص H100، I100 و نسبت کشت جایگزینی I50:H50 بود. تراکم سایر علف‌های هرز در نسبت‌های کشت مخلوط H100:I100, H50:I100, H100:I50, H50:I50 به‌‌ترتیب 44/4، 48/2، 51/8 و 77/7 درصد نسبت به کشت خالص کاهش یافت. میزان زیست‌توده علف‌های هرز در نسبت‌های کاشت H100:I50, H50:I100,H100:I100 در مقایسه با کشت خالص به‌ترتیب 38/44، 23/25 و 15/98 درصد کاهش نشان داد. بیشترین عملکرد کاسبرگ چای‌ترش (1114/2 کیلوگرم در هکتار) و وزن خشک برگ وسمه (3016/7 کیلوگرم در هکتار) در تیمار I100:H100 مشاهده شد. مقادیر نسبت برابری زمین در تمامی تیمارهای کشت مخلوط بزرگ‌تر از واحد بود و بالاترین میزان آن به تیمار H100:I100 تعلق داشت که نشان‌دهنده‌ سودمندی کشت مخلوط نسبت به کشت خالص در این آزمایش بود.
متن کامل [PDF 479 kb]   (680 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.