دوره 10، شماره 3 - ( 8-1399 )                   جلد 10 شماره 3 صفحات 11-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه صنعتی اصفهان ، gsaeidi@cc.iut.ac.ir
چکیده:   (1290 مشاهده)
به‌منظور بررسی تحمل به تنش خشکی در برخی از ژنوتیپ‌های گلرنگ، تعداد 18 لاین اصلاحی انتخاب شده از توده‌های بومی همراه با دو رقم خارجی و یک توده بومی (در مجموع 21 ژنوتیپ) در دو آزمایش جداگانه در دو شرایط آبیاری معمول (غیرتنش) و کم‌آبیاری (تنش) و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با دو تکرار در دو سال زراعی (1395 و 1396) در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان ارزیابی شدند. شاخص‌های تحمل و حساسیت به تنش خشکی بر اساس عملکرد دانه محاسبه شد. نتایج نشان داد که از نظر عملکرد دانه بین ژنوتیپ‌ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد. بیشترین و کمترین مقدار عملکرد دانه در واحد سطح در شرایط آبیاری معمول به‌ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های M420ی (4703 کیلوگرم در هکتار) و C116و (2723 کیلوگرم در هکتار) بود و در شرایط کم‌آبیاری به‌ترتیب به ژنوتیپ‌ها A2ی(2906 کیلوگرم در هکتار) و اراک2811 (1373 کیلوگرم در هکتار) تعلق داشت. بر اساس همبستگی بین شاخص‌ها و عملکرد دانه ژنوتیپ‌ها در دو تیمار آبیاری، شاخص‌های MP، GMP، STI، MpSTI و MsSTI به‌عنوان بهترین شاخص‌ها برای شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل در گلرنگ شناخته شدند. نمایش گرافیکی بای‌پلات و تجزیه خوشه‌ای نیز مشخص کرد که ژنوتیپ‌های M420، S149، K21، K12، E2428، E2417، AC-Stirling و A2 به‌عنوان ژنوتیپ‌های متحمل‌تر به تنش رطوبتی بودند.
متن کامل [PDF 542 kb]   (557 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.