این پژوهش به‌منظور پاسخ عملکرد دانه، اجزای عملکرد و شاخص NDVI (شاخص نرمال شده تفاوت پوشش گیاهی ) چهار رقم گندم به کند کننده رشد سایکوسل در شرایط تنش آبی انتهای فصل اجرا شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده‌ بر پایه‌ طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در دو سال زراعی 96-1395 و 97-1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح تنش آبی (آبیاری مطلوب و قطع آبیاری در مرحله شروع گلدهی)، محلول‌پاشی سایکوسل در دو سطح (غلظت‌های صفر و 4 گرم در لیتر) و چهار رقم گندم (سیروان- بهاران- وارداتی و افق) بود. تنش آبی سبب کاهش تعداد دانه در سنبله (19 درصد)، وزن هزاردانه (14 درصد)، عملکرد بیولوژیک (22 درصد)، عملکرد دانه (29 درصد) و شاخص NDVI ص(17 درصد) در ارقام گندم شد. از طرفی محلول‌پاشی سایکوسل موجب جبران بخشی از این کاهش در ویژگی‌های تعداد سنبله در متر مربع (18 درصد)، تعداد دانه در سنبله (29 درصد)، وزن هزاردانه (6 درصد)، عملکرد بیولوژیک (11 درصد)، عملکرد دانه (17 درصد) و شاخص NDVI ص( 5 درصد) شد. رقم‌های افق و سیروان در شرایط تنش آبی انتهای فصل در صورت کاربرد سایکوسل در بیشتر ویژگی‌های اندازه‌گیری شده برتری داشتند. با توجه به نقش تعدیل‌کنندگی سایکوسل در کاهش اثرات منفی تنش آبی انتهای فصل و افزایش سبزمانی، می‌توان کاربرد این تنظیم کننده را در شرایط مشابه با پژوهش حاضر توصیه کرد.