یکی از راه‌های جلوگیری از کاهش عملکرد کلزا در شرایط محدودیت رطوبت استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد است. به‌منظور بررسی تأثیر پاکلوبوترازول (صفر،50، 100، 150 و 200 میلی‌گرم در لیتر) بر دمای سطح سایه‌انداز و برخی ویژگی‌های کمّی و کیفی دو رقم کلزا (اوکاپی و ناتالی) تحت شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی انتهای فصل، پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور فریدونشهر، در سال زراعی 96-1395 طراحی و اجرا شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های دوبار خردشده، بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بود. نتایج نشان داد که همه فاکتورهای مورد بررسی (تنش خشکی آخر فصل، رقم و پاکلوبوترازول) بر طول خورجین، تعداد دانه در خورجین، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و دمای کانوپی اثر معنی‌داری داشتند. هر دو رقم مورد استفاده در این پژوهش نسبت به تنش خشکی در زمان گلدهی بسیار حساس بوده به‌‌طوری ‌که تنش خشکی باعث کاهش 40 درصدی عملکرد در هر دو رقم شد. در هر دو رقم در شرایط آبیاری مطلوب تیمار 100 میلی‌گرم در لیتر و در شرایط تنش تیمار 200 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول بیشترین میزان عملکرد را در گیاه کلزا تولید کردند. هر دو رقم پاسخ مشابهی نسبت به تنش خشکی و پاکلوبوترازول داشتند، ولی به‌طور کلی رقم ناتالی عملکرد بالاتری (5346 کیلوگرم در هکتار) را نسبت به رقم اوکاپی (4910 کیلوگرم در هکتار) تولید کرد. همچنین در هر دو رقم دمای سطح کانوپی گیاه نیز تحت تأثیر پاکلوبوترازول در شرایط تنش خشکی کاهش یافت. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎیﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﮑﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد شد، ﻟـﯿﮑﻦ، ﺗـﺄﺛﯿﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢﮐﻨﻨﺪه رﺷﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻨﺶ ﺧﺸﮑﯽ را ﺟﺒﺮان کند. ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ، اﺳﺘﻔﺎده از پاکلوبوترازول ﺑﻪﻋﻨـﻮان راﻫﯽ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس برای اﻓﺰایﺶ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﺮایﻂ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﮑﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﯿﻪ است.