به‌منظور ارزیابی تحمل به تنش خشکی در ژنوتیپ‌های گندم نان، تریتی‌پایروم و تریتیکاله، 27 ژنوتیپ مختلف طی سال‌های زراعی 1395و 1396 در دو منطقه جغرافیایی (اصفهان و شیراز) با استفاده از طرح بلوک‌های کامل تصادفی در دو تیمار آبیاری در دو ناحیه (اصفهان و شیراز) کشت و مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس عملکرد دانه، شاخص تحمل به خشکی (STI)، شاخص تحمل (TOL)، شاخص حساسیت به خشکی (SSI)، شاخص میانگین تولید (MP) شاخص میانگین هندسی عملکرد (GMP) شاخص حساسیت به تنش خشکی (SDI)، شاخص خشکی نسبی (RDI)، درصد حساسیت به تنش خشکی (SSPI)، شاخص میانگین هارمونیک (HARM) و شاخص پایداری عملکرد (YSI) محاسبه شد. بر اساس نتایج رتبه‌بندی ژنوتیپ‌ها در منطقه اصفهان، لاین‌های تریتیکاله بیشترین مقدار شاخص‌های MP، GMP و STI را داشتند و در منطقه شیراز لاین‌های تریتیکاله (4115 و 4116) بیشترین میزان شاخص‌های گفته شده را در هر دو سال داشت. با توجه به دو شاخص SSI و TOL ژنوتیپهای تریتیکاله 4108 و ژنوتیپ‌های گندم شامل بم، امید و الوند در دو سال ارزیابی در منطقه اصفهان و ژنوتیپ‌های الوند و KaCr4 در منطقه شیراز به‌عنوان ژنوتیپ‌های متحمل به تنش خشکی شناخته شدند. مطابق با نتایج همبستگی، شاخص‌های MP، GMP، HARM و STI همبستگی مثبت و بالایی با عملکرد دانه در دو محیط تنش و بدون تنش در هر دو منطقه اصفهان و شیراز داشتند. از ژنوتیپ‌های برتر متحمل می‌توان در برنامه‌های اصلاحی به‌منظور افزایش تحمل به تنش خشکی در گونه‌های گندم و تریتیکاله استفاده کرد.