به‌منظور بررسی اثر تنش کم‌آبی و ترکیب‌های مختلف کشت مخلوط تأخیری نخود با جو بر صفات بیوشیمیایی و عملکرد جو و نخود آزمایشی مزرعه‌ای به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 97-1396 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز اجرا شد. تیمارها شامل دو سطح آبیاری (آبیاری مطلوب و قطع آبیاری در مرحله شیری شدن دانه جو) به‌عنوان فاکتور اصلی و شش ترکیب از کشت مخلوط (جو در آذرماه، جو در دی‌ماه، جو در آذرماه + نخود در آذرماه، جو در آذرماه + نخود در دی‌ماه، جو در دی‌ماه + نخود در آذرماه و جو در دی‌ماه + نخود در دی‌ماه با به‌صورت یک در میان به‌عنوان فاکتور فرعی بودند. تنش کم‌آبی بر غلظت کلروفیل a، فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز، محتوای نسبی آب برگ و درصد مشارکت مواد در جو و عملکرد دانه نخود اثر معنی‌داری داشت. در شرایط تنش کم‌آبی عملکرد دانه جو همبستگی مثبت و معنی‌داری با محتوای نسبی آب (^*0/47= R²) برگ داشت. همچنین بیشترین غلظت کاروتنوئید جو در کشت جو در آذر + نخود در دی‌ماه در شرایط تنش کم‌آبی به‌دست آمد. با توجه به اینکه کشت تأخیری جو در آذر + نخود در دی‌ماه در شرایط تنش کم‌آبی از محتوای کارتنوئید، کارآیی انتقال مجدد مواد پرورده و مشارکت مواد بیشتر و به‌دنبال آن عملکرد دانه بالاتری در جو (4215/7 کیلوگرم در هکتار) برخوردار بود، احتمالاً می‌تواند تیمار مناسبی برای کشت در شرایط کم‌آبی آخر فصل باشد.