به‌منظور مطالعه برخی از شاخص‌های فیزیولوژیکی رشد و عملکرد غده سیب زمینی تحت تأثیر کاربرد مایکوریزا و کود فسفات در شرایط تنش رطوبتی، پژوهشی مزرعه‎ای در بهار و تابستان 1397 در همدان، انجام شد. پژوهش به‌صورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اول تنش رطوبت در سه سطح آبیاری پس از 60 (شاهد)، 80 و 100 میلی‌متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A بود، عامل دوم استفاده از قارچ Glomus mossea در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد و عامل سوم کود فسفات در دو سطح مصرف و عدم مصرف، درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش رطوبت، حداکثر شاخص سطح برگ با کاربرد مایکوریزا 10/5 درصد کاهش یافت اما در تنش متوسط و شدید رطوبت، استفاده از مایکوریزا، آن را به‌ترتیب 12/3 و 18/8 درصد افزایش داد. در تنش شدید رطوبت، مایکوریزا سرعت جذب خالص و سرعت رشد محصول را به‌ترتیب 43/6 و 76 درصد افزایش داد. در هر سه سطح تنش رطوبت، حضور مایکوریزا سبب افزایش کارایی زراعی فسفر شد. حضور مایکوریزا در شرایط عدم تنش رطوبت، اثری بر عملکرد غده نداشت اما در سطوح متوسط و شدید تنش رطوبت، مایکوریزا عملکرد غده را به‌ترتیب 16/4 و 34/7 درصد بهبود بخشید درحالی که در تنش شدید رطوبت، کاربرد فسفات نسبت به عدم مصرف فسفات، تنها عملکرد غده را 15/8 درصد بیشتر کرد. بنابراین برای تولید سیب زمینی در شرایط کمبود رطوبت، کاربرد مایکوریزا به‌همراه کود فسفات مناسب است.