به‌منظور بررسی تأثیر پومیس (شاهد، 30 و 60 تن در هکتار) و کاربرد جداگانه سطوح مختلف کودهای اکادین و استیمپلکس (عصاره جلبک) (شاهد، 1/5، 3 و 4/5 میلی¬لیتر بر لیتر) بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیکی گشنیز آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در طی سال 1397 اجرا شد. محتوای فنل کل، سوپراکسید دیسموتاز، منیزیم، پتاسیم، روی و فسفر تحت تأثیر اثرات متقابل تیمارهای آزمایش قرار گرفت. تیمارهای 30 تن در هکتار پومیس و کاربرد 4/5 میلی¬لیتر در لیتر آکادین و استیمپلکس موجب افزایش محتوای فنل کل گیاه شد. بالاترین محتوای کلروفیل a و b در تیمارهای 4/5 میلی¬لیتر در لیتر آکادین و 3 و 4/5 میلی¬لیتر در لیتر استیمپلکس مشاهده شد. بیشترین محتوای مواد جامد محلول در تیمارهای 3 و 4/5 میلی‌لیتر در لیتر استیمپلکس و 3 میلی¬لیتر در لیتر آکادین مشاهده شد. تیمارهای 3 و 4/5 میلی¬لیتر در لیتر آکادین و 1/5 و 3 میلی¬لیتر در لیتر استیمپلکس موجب افزایش وزن¬خشک گیاه شد. تیمار 30 تن در هکتار پومیس موجب افزایش محتوای کلروفیل، فلاونوئید، پروتئین، وزن خشک بخش هوایی گیاه و محتوای ازت گیاه شد. تیمارهای 30 و 60 تن در هکتار پومیس موجب کاهش ظرفیت مهار 50 درصدی ((IC₅₀ شد. در کل چنین می¬توان نتیجه¬گیری نمود که کاربرد 30 تن در هکتار پومیس و محلول¬پاشی با هر سه غلظت استیمپلکس نقش مهمی در رشد و بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گشنیز داشت.