میکروگرین‌ها گیاهان جوانی هستند که به¬واسطه داشتن ارزش غذایی بسیار بالا، محبوبیت خاصی در بین مصرف¬کنندگان پیدا کرده‌اند. در پژوهش حاضر ماندگاری و خواص تغذیه‌ای میکروگرین چغندر برگی در دوره پس از برداشت با کاربرد سیلیسیم و نانو سیلیسیم بررسی شده است. تیمار‌های سیلیسیم و نانو سیلیسیم در دو سطح شاهد و غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر به¬صورت محلول‌پاشی برگی انجام شد و پس از آن میکروگرین‌ها برداشت و به مدت 12 روز در دمای 4 درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز افزایش یافته و در نتیجه آن قهوه‌ای شدن بافت نیز روند افزایشی داشت. همچنین با افزایش زمان نگهداری درصد کاهش وزن، پراکسید هیدروژن، مالون دی‌الدهید و کاروتنوئید افزایش یافته و کلروفیل a، b و کل، فنل کل، فلاونوئید، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و ویتامین ث روند کاهشی داشتند. استفاده از تیمار سیلیسیم و نانو سیلیسیم سبب کاهش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز و قهوه‌ای شدن بافت میکروگرین در مقایسه با شاهد شد. کاربرد سیلیسیم سبب افزایش کلروفیل کل (33/75 درصد)، فنل کل (2/49 درصد) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل (39/7 درصد) میکروگرین در دوره پس از برداشت شد. همچنین استفاده از نانو سیلیسیم مقدار فنل کل (5/73 درصد)، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی (55 درصد) و ویتامین ث (38/77 درصد) را نسبت به شاهد افزایش داد. به‌طور¬کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد پیش از برداشت سیلیسیم و نانو سیلیسیم سبب بهبود ویژگی‌های تغذیه‌ای میکروگرین چغندر برگی در دوره پس از برداشت می‌شود.