به‌منظور بررسی اثر کود نیتروژن و تراکم بوته بر ویژگی‌های زراعی برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی به‌صورت طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال‌های 1397 و 1398 در مزرعه‌ای شخصی واقع در شهرستان ساری اجرا شد. مطالعه حاضر با یک تیمار آزمایشی و در 10 سطح اجرا شد که از T1 تا T10 نامگذاری شدند. هر سطح تیماری از تلفیق تراکم بوته (کپه در مترمربع) و تقسیط کود نیتروژن تشکیل شد. T1: 20 کپه + (50 درصد بعد از نشاکاری + 50 درصد ابتدای پنجه¬دهی)، T2: 20 کپه + (33/3 درصد بعد از نشاکاری + 33/3 درصد ابتدای پنجه¬دهی + 33/3 درصد آغازش خوشه)، T3: 20 کپه + (40 درصد بعد از نشاکاری + 40 درصد ابتدای پنجه¬دهی + 20 درصد پایان ظهور خوشه)، T4: 20 کپه + (33/3 درصد بعد از نشاکاری + 33/3 درصد آغازش خوشه + 33/3 درصد پایان ظهور خوشه) به¬عنوان شاهد، T5: 30 کپه + (33/3 درصد بعد از نشاکاری + 33/3 درصد ابتدای پنجه¬دهی + 33/3 درصد آغازش خوشه)، T6: 30 کپه + (40 درصد بعد از نشاکاری + 40 درصد ابتدای پنجه¬دهی + 20 درصد پایان ظهور خوشه)، T7: 30 کپه + (33/3 درصد بعد از نشاکاری + 33/3 درصد آغازش خوشه + 33/3 درصد پایان ظهور خوشه)، T8: 30 کپه + (25 درصد بعد از نشاکاری + 25 درصد ابتدای پنجه¬دهی + 25 درصد آغازش خوشه + 25 درصد پایان ظهور خوشه)، T9: 40 کپه + (33/3 درصد بعد از نشاکاری + 33/3 درصد آغازش خوشه + 33/3 درصد پایان ظهور خوشه) و T10: 40 کپه + (40 درصد بعد از نشاکاری + 40 درصد آغازش خوشه + 20 درصد پایان ظهور خوشه). نتایج نشان دادند که اثر سال بر عملکرد دانه معنی‌دار نشد. اما محتوای نیتروژن دانه با اختلافی معادل 0/18 درصد در سال دوم کمتر شد. حداکثر تعداد کل پنجه در کپه (18/6 پنجه)، طول خوشه (25/0 سانتی‌متر) و شاخص برداشت (40/9 درصد) به‌ترتیب تحت تیمارهای T1، T2 و T3 به‌دست آمدند. عملکرد دانه تحت تأثیر تیمار آزمایشی معنی‌دار نشد، با این‌حال حداکثر مقدار آن (6865 کیلوگرم در هکتار) به‌موجب افزایش تعداد خوشه در مترمربع (510 خوشه)، برای تیمار T9 حاصل شد که افزایشی معادل 19/0 درصد را در مقایسه با تیمار شاهد (T4) نشان داد. پیشنهاد می‌شود جهت دستیابی به حداکثر عملکرد دانه در شمال ایران، تراکم 40 کپه در مترمربع با تقسیط نیتروژن به‌روش 33/3 درصد بعد از نشاکاری + 3/33 درصد آغازش خوشه + 33/3 درصد پایان ظهور خوشه (T9) درنظر گرفته شود.