به‌منظور بررسی اثر کود شیمیایی و زیستی نیتروژنه بر عملکرد کمی و کیفی کلزا، آزمایشی مزرعه‌ای به‌صورت کرت‌های خرد شده بر پایه‌ی طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج واقع در منطقه دشتروم در سال 1399 انجام شد. عامل اصلی کود نیتروژن (صفر، 25، 50، 75، 100 و 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) و عامل فرعی کود زیستی نیتروکسین، حاوی باکتری‌های ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم، (کاربرد و عدم کاربرد) بودند. نتایج نشان داد که کود شیمیایی نیتروژنه و نیتروکسین تأثیر معنی‌داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشت. کود نیتروژن موجب افزایش معنی‌دار ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، شاخص کلروفیل و عملکرد روغن شد. بیشترین عملکرد دانه (8790 کیلوگرم در هکتار) و زیستی (23910 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد نیتروکسین به‌دست آمد. با مصرف 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد نیتروکسین کمترین درصد روغن دانه و در مقابل بیشترین درصد پروتئین دانه (36/6 %) حاصل شد. به‌طور¬کلی، مصرف تلفیقی کود زیستی با کود شیمیایی نیتروژنه عملکرد دانه، زیستی و روغن را افزایش داد. کاربرد کود زیستی نیتروکسین توانست، مصرف کود شیمیایی نیتروژن را کاهش دهد، نتایج نشان داد در اکثر صفات مورد بررسی تفاوت معنی‌داری بین تیمار کاربرد 50 کیلوگرم کود نیتروژن+ نیتروکسین با تیمارهای کاربرد سطوح بالاتر کود نیتروژنه (75، 100 و 125 کیلوگرم در هکتار) به‌تنهایی وجود ندارد.