یک آزمایش مزرعه‌ای در سال زراعی 1401-1400 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور شادگان، استان خوزستان، اجرا شد تا تولید دانه و روغن کنجد در شرایط آبیاری محدود در واکنش به کاربرد ورمی‌کمپوست مورد ارزیابی قرار گیرد. آزمایش به¬صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح پایه بلوک¬های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد به¬طوری که تیمار آبیاری در دو سطح (I1: آبیاری کامل سیستم ریشه و I2: آبیاری جزئی سیستم ریشه) در کرت اصلی و کود ورمی‌کمپوست (صفر، 5، 10، 15 و 20 تن در هکتار) در کرت-های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درصد روغن و عملکرد دانه و روغن کنجد در شرایط آبیاری جزئی ریشه به¬ترتیب 3، 17/7 و 23/9 درصد کاهش یافتند. کاهش معنی‌دار (P≤0.01) تعداد دانه در بوته و وزن هزار دانه در شرایط آبیاری جزئی ریشه (به¬ترتیب 30 و 11/2 درصد) نشان می‌دهد عملکرد دانه‌ی کنجد به هر دو جزء عملکرد، وابسته است. با این حال، تعداد دانه به محدودیت آب حساسیت بیشتری نسبت به وزن دانه داشت. مصرف آب در تیمار آبیاری محدود، 49/2 درصد کاهش یافت و این امر باعث شد بهره‌وری آب برای تولید دانه و روغن در شرایط آبیاری جزئی ریشه نسبت به آبیاری کامل سیستم ریشه به¬ترتیب 61/7 و 49 درصد افزایش یابد. مصرف کود ورمی‌کمپوست به بهبود عملکرد دانه و روغن کنجد و صفات مرتبط با آن¬ها منجر شد به¬طوری که با مصرف 20 تن در هکتار کود، عملکرد دانه و روغن به¬ترتیب از 791 به 1248 کیلوگرم در هکتار (افزایش 57/8 درصدی) و 374 به 657 کیلوگرم در هکتار (افزایش 75/7 درصدی) رسیدند. بنابراین، مصرف کود ورمی‌کمپوست می‌تواند در شرایط آبیاری محدود به بهبود عملکرد دانه و روغن کنجد کمک کند.