کمبود منابع آبی و افزایش شوری از عوامل محدودکننده تولید گندم در مناطق خشک و نیمه خشک است. به منظور بررسی واکنش به شوری سه رقم گندم زودرس دیم با یک رقم آبی منطقه، یک آزمایش مزرعه‌ای به صورت اسپلیت پلات و در سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در استان یزد انجام شد. تیمارها شامل شوری آب آبیاری در دو سطح 2/5  (غیرشور) و 10 (شور) دسی‌زیمنس برمتر در کرت‌های اصلی و سه رقم دیم آسمان، آفتاب و کوهدشت به همراه رقم آبی برزگر در کرت‌های فرعی بودند. گیاهان پس از کاشت با تیمارهای شوری آبیاری شدند و با رسیدن فیزیولوژیک ارقام دیم، آبیاری قطع شد. نتایج نشان داد که تأثیر شوری بر عملکرد دانه و شاخص گلوتن معنی‌دار بود. درصد پروتئین دانه تحت تأثیر تیمار شوری قرار نگرفت. میزان عملکرد دانه ارقام آفتاب، آسمان، برزگر و کوهدشت در شرایط شور به ترتیب 527، 362 ، 447، و 207 گرم در مترمربع بود که در مقایسه با شرایط غیر شور به ترتیب 25، 33، 12 و 55 درصد کمتر بود. رقم دیم آفتاب بیشترین عملکرد دانه به میزان 617/1 گرم در مترمربع را تولید نمود. عملکرد دانه برزگر، آسمان و کوهدشت به ترتیب به میزان 23، 27 و 46 درصد کمتر از آفتاب بود. به دلیل قطع آبیاری و عدم تکمیل دوره رشد، برزگر کمترین میزان وزن هزاردانه را در هر دو شرایط داشت. بیشترین وزن هکتولیتر و شاخص گلوتن در هر دو شرایط مربوط به آفتاب بود. متوسط پروتئین دانه ارقام در هر دو شرایط بدون تفاوت معنی‌دار در حدود 11/4 درصد بود. با توجه به این نتایج و در شرایط مشابه با این آزمایش، رقم آفتاب می‌تواند کاندید مناسبی برای توصیه در مناطقی باشد که منابع آبی محدود و شور هستند. ضمن اینکه صفت زودرسی می‌تواند به عنوان یک فاکتور موثر در انتخاب ارقام مناسب مناطق خشک و نیمه‌خشک بدون توجه به شوری قرار بگیرد.