دوره 14، شماره 1 - ( 2-1403 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 46-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maghsoudi K, Ashrafi Dehkordi E, Mazloomi S M. Evaluation of the Effect of Salicylic Acid and Brassinosteroid on Some Physiological Traits and Arsenic Accumulation in Spinach under Arsenic Stress Conditions. Journal of Crop Production and Processing 2024; 14 (1) :31-46
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-3269-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-3269-fa.html
مقصودی کبری، اشرفی دهکردی الهام، مظلومی سید محمد. ارزیابی تأثیر سالیسیلیک‌اسید و براسینواستروئید بر برخی پارامترهای فیزیولوژیک
و تجمع آرسنیک در اسفناج رشد یافته تحت شرایط تنش فلز سنگین آرسنیک. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1403; 14 (1) :31-46
دانشگاه علوم پزشکی شیراز ، smmazloomi@gmail.com
چکیده: (214 مشاهده)
با هدف ارزیابی تأثیر سالیسیلیک اسید و براسینواستروئید بر برخی صفات فیزیولوژیک و میزان تجمع آرسنیک در اسفناج تحت شرایط تنش آرسنیک، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال 1399، در مرکز تحقیقات تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی شیراز اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل سالیسیلیک‌اسید (0، 0/5 و 0/75 میلی‌مولار)، براسینواستروئید (0، 0/5 و 0/75 میکرومولار) و تنش آرسنیک (0، 50 و 100 میکرومولار) بودند. تنش آرسنیک، به‌ویژه تنش 100 میکرومولار، موجب اختلال در تبادلات‌گازی و کاهش سرعت فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه‌ای برگ و زیست‌توده اسفناج شد. در مواجه با تنش آرسنیک میزان مالون‌دی‌آلدئید، پراکسیدهیدروژن، غلظت اسمولیت‌ها، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در اسفناج افزایش یافت. کاربرد براسینواستروئید و سالیسیلیک‌اسید به‌طور معنی‌داری موجب افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی (پراکسیداز، آسکوبات‌پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز)، تجمع اسمولیت‌ها (کربوهیدرات‌ها و پرولین) و میزان ماده خشک اسفناج و در مقابل کاهش میزان مالون‌دی‌آلدئید و پراکسیدهیدروژن در اسفناج شد. تجمع آرسنیک در ریشه اسفناج بیشتر از برگ بود. در شرایط تنش آرسنیک 100 میکرومولار، کاربرد سالیسیلیک‌اسید و براسینواستروئید به‌صورت تکی و توأم، تجمع آرسنیک در اسفناج را کاهش داد و بیشترین تأثیر مثبت در تیمار 0/75 میلی‌مولار سالیسیلیک‌اسید+ براسینواستروئید 0/75 میکرومولار مشاهده شد. به‌طورکلی، کاربرد سالیسیلیک‌اسید و براسینواستروئید، با بهبود تبادلات گازی، حفظ پایداری غشا سلولی و نیز افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، موجب افزایش تحمل اسفناج به آرسنیک شد و درنهایت بیوماس اسفناج در مقایسه با شاهد افزایش یافت. از طرفی، کاربرد این تنظیم کننده‌های رشد گیاهی موجب کاهش تجمع آرسنیک در اسفناج شد. در مجموع می‌توان بیان داشت تاثیر مثبت کاربرد توأم سالیسیلیک‌اسید و براسینواستروئید، در مقایسه با کاربرد تکی هر کدام از آن‌ها، در کاهش اثرات تنش فلز سنگین آرسنیک و تجمع آن در اسفناج و درنتیجه بهبود رشد این گیاه، قابل‌ملاحظه‌تر بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
