به‌منظور بررسی اثر تیمارهای پرایمینگ بذر بر صفات و شاخصهای خوابیدگی در شیوههای کاشت مستقیم برنج، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار به‌مدت دو سال (۱۳۹۲ و ۱۳۹۳) در مزرعه آزمایشی مؤسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا شد. عامل اول؛ دو رقم برنج (خزر و هاشمی) و عامل دوم؛ در ده سطح (هشت تیمار پرایمینگ به‌ترتیب:
(t۱- هیدروپرایمینگ، t۲- اسید آسکوربیک، t۳- اسید سالیسیلیک، t۴- کلرید کلسیم، t۵- پرایمینگ با سرما، t۶- پرایمینگ با گرما + سرما، t۷- پوشش‌دار کردن بذر، t۸- بذر خشک بدون پرایم) که همگی این تیمارها در نوار بذر قرار داده شدند و دو تیمار، t۹- کاشت مستقیم (خطی) بذر جوانه‌دار شده بدون نوار و t۱۰- نشاءکاری (گیاهچه‌های ۲۵ روزه) بودند. در این مطالعه، خصوصیات مورفولوژیک و شاخصهای مقاومت به خوابیدگی بوته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، بین صفات مورفولوژیک و شاخصهای مقاومت به خوابیدگی بوته در دو رقم و در تیمارهای مختلف پرایمینگ تفاوت معنیدار وجود دارد. رقم خزر با عملکرد دانه ۵۱۴۲ کیلوگرم در هکتار و مقاومت به شکستگی میانگره سوم و چهارم (به‌ترتیب با ۵۴۹ و ۷۰۴ نیوتن) دارای مقاومت به خوابیدگی بالاتری نسبت به رقم هاشمی بود. بین شیوههای کاشت (مستقیم و نشاءکاری) از نظر مقاومت به خوابیدگی تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. بیشترین شاخص گشتاور خمشی در میانگره سوم و چهارم به‌ترتیب با ۱۰۶۰ و ۱۷۰۸ گرم بر سانتیمتر مربوط به تیمار نشاءکاری بود. تیمار هیدروپرایمینگ سبب افزایش چشمگیر در ضخامت دیواره میانگره چهارم در رقم خزر بود. به‌طورکلی میتوان بیان نمود، تیمارهای پرایمینگ در ایجاد مقاومت به خوابیدگی بوته در سه روش کاشت (کاشت مستقیم با نوار بذر، کاشت مستقیم خطی و کاشت نشائی) و در ارقام مختلف اثرگذاری متفاوت دارند.
