در یک مطالعه دو ساله مزرعهای تأثیر غلظت و زمان محلولپاشی سالیسیلیک اسید برای بهبود رشد گیاه جو تحت دو شرایط غیر شور و شور (بهترتیب ۲ و ۱۲ دسیزیمنس برمتر) در یک آزمایش کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سالهای۹۳ - ۱۳۹۱ در مرکز ملی تحقیقات شوری بررسی شد. تیمارهای سالیسیلیک اسید (یازده تیمار) شامل یک تیمار بدون محلولپاشی و ده تیمار محلولپاشی با غلظتهای ۳۵/۰، ۷۰/۰، ۰۵/۱، ۴۰/۱ و ۷۵/۱ میلیمولار و اعمال در زمانهای پنجهزنی + ساقهروی + ظهورسنبله یا ساقهروی + ظهورسنبله بود. اگرچه تنش شوری با کاهش اجزای عملکرد منجر به کاهش معنیدار عملکرد دانه گردید، با این حال عملکرد دانه بوتههای جو تحتتأثیر محلولپاشی سالیسیلیک اسید بهمیزان قابل توجهی افزایش یافت. این اثر مثبت احتمالاً بهدلیل تأثیر سالیسیلیک اسید بر تعداد دانه در سنبله بود. متوسط عملکرد دانه در غلظتهای صفر، ۳۵/۰، ۷۰/۰، ۰۵/۱، ۴۰/۱ و ۷۵/۱ میلیمولار سالیسیلیک اسید در شرایط غیر شور بهترتیب ۱/۴۹۶، ۷/۵۳۹، ۵/۵۳۸، ۸/۵۵۳، ۴/۵۱۷ و ۳/۵۰۱ گرم در مترمربع و در شرایط شور بهترتیب ۲/۱۸۹، ۵/۲۱۲، ۱/۲۱۹، ۹/۲۰۶، ۳/۲۰۰ و ۳/۱۸۲ گرم در مترمربع بود. با توجه به معنیداری همبستگی منفی بین سدیم با عملکرد دانه، نقش تعدیلکنندگی سالیسیلیک اسید برای اثرات منفی شوری میتواند با اثر مثبت آن در کاهش غلظت سدیم در ارتباط باشد. بهترین تیمار را میتوان محلولپاشی سالیسیلیکاسید با غلظت ۰۵/۱ میلیمولار برای شرایط غیر شور و با غلظت ۷۰/۰ میلیمولار برای شرایط شور در دو مرحله ساقهروی + ظهور سنبله دانست که بهترتیب باعث افزایش ۶/۱۶ و ۶/۱۸ درصدی عملکرد دانه شدند. نتایج این پژوهش بیان داشت که غلظت یا دفعات زیاد محلولپاشی نه تنها موجب بهبود تأثیر نمیشود، بلکه میتواند اثرات منفی نیز بههمراه داشته باشد.