در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی آزمایشی به¬منظور بررسی اثر محلول‌پاشی عناصر ضروری آهن، روی و مصرف خاکی کود گوگرد با سه سیستم خاک‌ورزی بر صفات کمی و کیفی گلرنگ انجام شد. آزمایش به-صورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. سه شیوه خاک‌ورزی شامل (بدون خاک‌ورزی، کم خاک‌ورزی و خاک‌ورزی مرسوم) که به¬عنوان کرت‌های اصلی در نظر گرفته شدند و تیمارهای کودی شامل ۱- شاهد ۲- عنصر روی ۳- عنصر آهن ۴- عنصر گوگرد ۵- روی + آهن ۶- روی + گوگرد ۷- آهن + گوگرد ۸- آهن + گوگرد + روی در کرت‌های فرعی منظور شدند. صفات مورد بررسی کمی از قبیل عملکرد دانه، عملکرد گل، وزن دانه در طبق، تعداد طبق و همچنین صفات کیفی درصد پروتئین، روغن دانه و اسیدهای اشباع و غیر اشباع اندازه¬گیری شدند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای کودی از نظر عملکرد دانه، عملکرد گل، وزن دانه در طبق، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، درصد پروتئین و روغن دانه تفاوت معنی‌دار وجود داشت. در تیمار روش‌های خاک‌ورزی وزن هزار دانه و اسید چرب لینولئیک تفاوت معنی‌دار نشان دادند. در اثرات متقابل روش‌های خاک‌ورزی و تیمارهای کودی دو صفت تعداد طبق در بوته و اسید لینولنیک تحت تأثیر قرار گرفتند و این دو صفت تفاوت معنی‌دار داشتند. تیمار کودی (آهن + گوگرد + روی) بیشترین عملکرد دانه با میانگین۱۳۹۰ کیلوگرم در هکتار، عملکرد گل با میانگین ۱۸۳ کیلوگرم در هکتار، وزن هزار دانه با میانگین ۴۵/۸گرم، وزن دانه در طبق با میانگین ۱/۲۷ گرم، تعداد طبق با میانگین۷/۹۱ عدد در بوته، درصد پروتئین با میانگین ۲۱/۲ درصد و درصد روغن دانه با میانگین ۲۶/۵ درصد را به خود اختصاص داد. نتایج این تحقیق نشان داد محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی از طریق افزایش اجزای عملکرد به¬ویژه وزن هزار دانه، تعداد طبق در بوته و وزن دانه در طبق سبب افزایش عملکرد دانه، درصد روغن و درصد پروتئین دانه گلرنگ شد. همچنین روش‌های خاک‌ورزی تفاوت معنی‌داری بر عملکرد دانه گلرنگ نداشت. با توجه به نتایج این آزمایش مصرف کودهای روی، گوگرد و آهن همراه با کودهای پایه به همراه شیوه کم خاک‌ورزی می‌تواند به افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه گلرنگ کمک کند.
