۲ نتیجه برای تقسیط نیتروژن
مژده صداقت، جمشید رزمجو، یحیی امام،
دوره ۲، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
به منظور بررسی آثار سطوح مختلف کود نیتروژن و بهترین زمان مصرف آن بر گیاه آفتابگردان رقم یوروفلور پژوهشی مزرعه‌ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در باجگاه در خرداد تا مهر ماه ۱۳۸۸به‌صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. در این آزمایش میزان نیتروژن در پنج سطح ۰، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار(از منبع اوره) وزمان تقسیط کود در چهارمرحله۱”)T یک سوم کود پیش از کاشت،" یک سوم چهاربرگی" و " یک سوم رویت طبق")،۲ T ("یک سوم پیش از کاشت"، " یک سوم چهاربرگی"، " یک سوم ۸۰ درصد گرده افشانی ")،۳ T ("۳/۱ یک سوم پیش از کاشت"، "یک سوم تمایز طبق"و" یک سوم ۸۰ درصد گرده افشانی ") و۴T ("یک سوم چهاربرگی "، " یک سوم رویت طبق " و"یک سوم آغاز رسیدگی") مورد ارزیابی قرارگرفتند. میزان کلروفیل، قطر طبق، ارتفاع بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد ماده خشک، شاخص برداشت و عملکرد دانه دانه اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که اغلب این صفات با افزایش میزان مصرف کود، افزایش یافتند. تقسیط کود نیتروژن جز در مورد عملکرد دانه بر روی صفات دیگر تأثیر معنی‌داری نداشت، بیشترین میزان عملکرد دانه ۱/۳۰۸۹کیلوگرم در هکتار از تیمار ۱ T( یک سوم کود پیش از کاشت،" یک سوم در مرحله چهاربرگی" و " یک سوم در مرحله رویت طبق") به‌دست آمد.
سروناز یحیی‌زاده، حمیدرضا مبصر، الیاس رحیمی‌پطرودی، علیرضا دانشمند،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
به‌منظور بررسی اثر کود نیتروژن و تراکم بوته بر ویژگی‌های زراعی برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی به‌صورت طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ در مزرعه‌ای شخصی واقع در شهرستان ساری اجرا شد. مطالعه حاضر با یک تیمار آزمایشی و در ۱۰ سطح اجرا شد که از T۱ تا T۱۰ نامگذاری شدند. هر سطح تیماری از تلفیق تراکم بوته (کپه در مترمربع) و تقسیط کود نیتروژن تشکیل شد. T۱: ۲۰ کپه + (۵۰ درصد بعد از نشاکاری + ۵۰ درصد ابتدای پنجه¬دهی)، T۲: ۲۰ کپه + (۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳۳/۳ درصد ابتدای پنجه¬دهی + ۳۳/۳ درصد آغازش خوشه)، T۳: ۲۰ کپه + (۴۰ درصد بعد از نشاکاری + ۴۰ درصد ابتدای پنجه¬دهی + ۲۰ درصد پایان ظهور خوشه)، T۴: ۲۰ کپه + (۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳۳/۳ درصد آغازش خوشه + ۳۳/۳ درصد پایان ظهور خوشه) به¬عنوان شاهد، T۵: ۳۰ کپه + (۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳۳/۳ درصد ابتدای پنجه¬دهی + ۳۳/۳ درصد آغازش خوشه)، T۶: ۳۰ کپه + (۴۰ درصد بعد از نشاکاری + ۴۰ درصد ابتدای پنجه¬دهی + ۲۰ درصد پایان ظهور خوشه)، T۷: ۳۰ کپه + (۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳۳/۳ درصد آغازش خوشه + ۳۳/۳ درصد پایان ظهور خوشه)، T۸: ۳۰ کپه + (۲۵ درصد بعد از نشاکاری + ۲۵ درصد ابتدای پنجه¬دهی + ۲۵ درصد آغازش خوشه + ۲۵ درصد پایان ظهور خوشه)، T۹: ۴۰ کپه + (۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳۳/۳ درصد آغازش خوشه + ۳۳/۳ درصد پایان ظهور خوشه) و T۱۰: ۴۰ کپه + (۴۰ درصد بعد از نشاکاری + ۴۰ درصد آغازش خوشه + ۲۰ درصد پایان ظهور خوشه). نتایج نشان دادند که اثر سال بر عملکرد دانه معنی‌دار نشد. اما محتوای نیتروژن دانه با اختلافی معادل ۰/۱۸ درصد در سال دوم کمتر شد. حداکثر تعداد کل پنجه در کپه (۱۸/۶ پنجه)، طول خوشه (۲۵/۰ سانتی‌متر) و شاخص برداشت (۴۰/۹ درصد) به‌ترتیب تحت تیمارهای T۱، T۲ و T۳ به‌دست آمدند. عملکرد دانه تحت تأثیر تیمار آزمایشی معنی‌دار نشد، با این‌حال حداکثر مقدار آن (۶۸۶۵ کیلوگرم در هکتار) به‌موجب افزایش تعداد خوشه در مترمربع (۵۱۰ خوشه)، برای تیمار T۹ حاصل شد که افزایشی معادل ۱۹/۰ درصد را در مقایسه با تیمار شاهد (T۴) نشان داد. پیشنهاد می‌شود جهت دستیابی به حداکثر عملکرد دانه در شمال ایران، تراکم ۴۰ کپه در مترمربع با تقسیط نیتروژن به‌روش ۳۳/۳ درصد بعد از نشاکاری + ۳/۳۳ درصد آغازش خوشه + ۳۳/۳ درصد پایان ظهور خوشه (T۹) درنظر گرفته شود.
