خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدود کننده عملکرد محصولات زراعی است و محلول‌پاشی محافظت کننده‌های گیاهی یک راهکار مدیریتی مهم در افزایش تحمل گیاهان زراعی به تنش خشکی است. این آزمایش به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۷ در ایستگاه تحقیقاتی برنج تنکابن واقع در استان مازندران انجام شد. عامل اصلی شامل رژیم آبیاری در دو سطح (آبیاری رایج (شاهد) و قطع آبیاری از مرحله پنجه‌زنی (۴۰ روز بعد از نشاکاری)) و عامل فرعی شامل محلول‌پاشی مواد محافظت کننده گیاهی در پنج سطح (محلول‌پاشی سلنیوم، سیلیکون، اسید اسکوربیک، اسید سالیسیلیک و عدم محلول‌پاشی (شاهد)) بودند. نتایج نشان داد که در صورت عدم محلول‌پاشی، قطع آبیاری از مرحله پنجه‌زنی سبب کاهش عملکرد دانه به میزان ۲۹/۳ درصد شد. تنش خشکی موجب کاهش ارتفاع بوته، تعداد پنجه و وزن هزار دانه به‌ترتیب به‌میزان ۵/۱۵، ۱۴/۹۵ و ۳/۳۴ درصد شد. همچنین نتایج نشان داد که در شرایط قطع آبیاری از مرحله پنجه‌زنی، محلول‌پاشی با سلنیوم، سیلیکون، اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک به‌ترتیب سبب افزایش عملکرد دانه به‌میزان ۳۲/۶، ۳۱/۹، ۳۵/۳ و ۳۳/۳ درصد نسبت به شاهد عدم محلول‌پاشی شد. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که محلول‌پاشی مواد محافظت کننده رشد گیاهی می‌تواند سبب کاهش اثرات سوء تنش خشکی و بهبود عملکرد دانه برنج در شرایط تنش خشکی شود.
